________________
ઘાણેરાવ-મૂછાળા મહાવીર તમારા ભગવાનને પણ દાઢી-મૂછ ઊગતાં લાગે છે, નહિતર ન્ડવણમાં વાળ ક્યાંથી આવે?” સાચા દિલના ભક્ત પૂજારીથી હા” કહેવાઈ ગઈ. મહારાણાએ આ સાંભળીને કુતૂહલભાવે કહ્યું: “જે તારી હકીકત સાચી હોય તે તારા દાઢી-મૂછવાળા ભગવાન મને બતાવ.”
પૂજારીને ભગવાનના મહિનામાં શ્રદ્ધા હતી તેથી તેણે ભગવાન આગળ પ્રતિજ્ઞા કરી કે, “જ્યારે ભગવાન દાઢી-મૂછ સાથે દર્શન આપશે ત્યારે જ હું અન્નજળ લઈશ.” પૂજારીએ ત્રણ દિવસ સુધી ભગવાનની ઉપાસના એકાગ્ર મનથી કરી અને અધિષ્ઠાયક દેવ પ્રસન્ન થતાં સૌને આશ્ચર્ય વચ્ચે મહારાણાની અભિલાષા પૂરી થઈ. આ અલૌકિક પ્રભાવ જોઈ સૌ થીજી જ ગયા પણ એક હજૂરિયાના મનમાં શંકા હતી કે આમાં પૂજારીની કંઈક બનાવટ લાગે છે. આથી તેણે પ્રતિમા પાસે જઈને દાઢીને વાળ ખેંચે ને ખેંચતાંની સાથે દૂધની ધારા વછૂટી. મહારાણું તે આ જોઈને ધ્રુજી ઊઠયા. પ્રભુની . આવી ઠેકડી પૂજારીથી સહન ન થતાં, તેણે શાપ આપે કે, તારા કુળમાં હવે કઈ દાઢી-મૂછવાળે નહિ જન્મે.” આજે પણ એ કુટુંબ ન મૂછિયાના” નામે પ્રસિદ્ધ છે.” - - આ વાત બીજી રીતે પણ દંતકથારૂપે પ્રચલિત છે.
પ્રાચીન કાળે ઘારાવ ગામ દેવળની આસપાસ વસેલું હતું, જેનાં નિશાને અત્યારે પણ જોવાય છે. ત્યાંથી એ ગામ અત્યારના સ્થળે વસ્યું છે. આ ફેરફારનું કારણ એવું હોવાનું કહેવાય છે કે, એક વેળા મંદિરને પૂજારી રાજદરબાર તરફથી અપાતું દીવેલ લેવા દરબારમાં ગમે ત્યારે એ આપતાં વિલંબ થવાથી
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
