________________
જીવનન્સાધના
૨૧૭
ભાઈ નરભેરામ, હું વગેરે ભાઈઓને કહ્યું, “તમે નિશ્ચિત રહેજે, આ આત્મા શાશ્વત છે, તમે શાંતિ અને સમાધિપણે પ્રવર્તશે. જે રત્નમય જ્ઞાનવાણું આ દેહ દ્વારા કહી શકાવાની હતી તે કહેવાને સમય નથી. તમે પુરુષાર્થ કરશે.”
આવી સ્પષ્ટ ચેતવણી છતાં અમે રાગના કારણથી ચેતી શક્યા નહિ. અમે તે એમ બફમમાં રહ્યા કે અશક્તિ જણાય છે.”
રાત્રિના અઢી વાગ્યે અત્યંત શરદી થઈ તે સમયે તેઓશ્રીએ જણાવ્યું કે, “નિશ્ચિત રહેજોભાઈનું સમાધિ મૃત્યુ છે.”
ઉપાયે કરતાં શરદી ઓછી થઈ ગઈ?
પણાઆઠ વાગ્યે સવારે દૂધ આપ્યું, તે તેઓએ લીધું. તદ્દન સંપૂર્ણ શુદ્ધિમાં મન, વચન અને કાયા રહ્યાં હતાં.”
પણાનવે કહ્યું, “મનસુખ, દુઃખ ન પામતે; માને ઠીક રાખજે. હું મારા આત્મસ્વરૂપમાં લીન થાઉં છું.”
સાડાસાત વાગ્યે જે બિછાનામાં પડ્યા હતા, તેમાંથી એક કેચ ઉપર ફેરવવા મને આજ્ઞા કરી.
“મને લાગ્યું કે, અશક્તિ ઘણું જણાય છે માટે ફેરફાર ન કર. ત્યારે તેઓશ્રીએ આજ્ઞા કરી કે ત્વરાથી ફેરફાર કર.
એટલે મેં સમાધિસ્થ ભાવે સૂઈ શકાય એવી કેચ ઉપર વ્યવસ્થા કરી, જે ઉપર તે પવિત્ર દેહ અને આત્મા સમાધિસ્થ ભાવે છૂટા પડ્યા લેશ માત્ર આત્મા
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
