________________
જીવન સાધના
૧૪૭.
આપણે આગળ જોઈ ગયા છીએ કે, શ્રી જૂઠાભાઈની સાથે અંબાલાલભાઈ વગેરે ભાઈઓને પરિચય થયે હતું અને તેમની પાસેથી તેઓએ શ્રીમદ્ભા પત્રે ઉતારી લીધા હતા.
આ ભાઈએ સ્થાનકવાસી સંપ્રદાયના હતા, તેથી તેઓ દરરોજ અપાસરે જતા અને કોઈ એકાંત જગ્યાએ બેસીને શ્રીમદના પત્રો વાંચતા–વિચારતા; પણ ત્યાં વ્યાખ્યાન થતાં એમાં જતા નહિ.
એક દિવસ અંબાલાલભાઈ વગેરે ભાઈઓ શ્રીમના પત્ર વાંચતા હતા, ત્યારે ખંભાત સંઘાડાના મુખ્ય આચાર્ય શ્રી હરખચંદજી મહારાજ મેડે વ્યાખ્યાનમાં “ભગવતી સૂત્ર” વાંચતા હતા અને નીચે શ્રી લલ્લુજી મહારાજ એક શાસ્ત્ર ભણેલા પાટીદાર ભાઈ દામોદરભાઈ સાથે ઉપરથી વંચાઈને આવતાં “ભગવતી સૂત્ર”નાં પાનાં વાંચતા હતા. તેમાં એવી વાત આવી કે, “ભવસ્થિતિ પાકે ત્યારે મેક્ષ થાય છે. આ ઉપરથી શ્રી લલ્લુજી મહારાજને આશંકા ગઈ કે, “જે એમ જ હેય તે પછી મેક્ષ માટે પ્રયત્ન કરવાની શી જરૂર છે?” એ આશંકાને કાંઈ સંતોષકારક ખુલાસે તેમને મળ્યો નહિ. એ અંગે તે પેલા ભાઈ સાથે વિચારણા કરતા હતા, એવામાં તેમની દષ્ટિ એક બાજુએ બેસીને વાત કરતા અંબાલાલભાઈ વગેરે તરફ પડી. એટલે તેમણે ધર્મ નેહથી ઠપકે આપતાં કહ્યું: “ત્યાં બેઠા શું કરે છે? ઉપર વ્યાખ્યાનમાં કેમ જતા નથી? ઉપર જાઓ અથવા
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
