________________
૧૧૦
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર આ સમાગમ દરમિયાન શ્રી દેવકરણજીની શ્રીમદ્ ઉપરની આસ્થા પૂર્ણ થઈ. તેમના આગ્રહ દૂર થઈ તેમને શ્રીમદ્દ ઉપર સારી શ્રદ્ધા બેઠી. તેમણે ઉપલા પત્રમાં જ ઉલ્લાસભેર લખ્યું છેઃ
અસદગુરુની ભ્રાંતિ ગઈ સદ્ગુરુની પરિપૂર્ણ પ્રતીતિ થઈ, અત્યંત નિશ્ચય થયો. તે વખતે રોમાંચિત ઉલક્ષ્યાંક સપુરુષની પ્રતીતિને દઢ નિશ્ચય રોમ રેમ ઊતરી ગયે, આજ્ઞાવશ વૃત્તિ થઈ....
આપે કહ્યું તેમ જ થયું, ફળ પાયું, રસ ચાખે, શાંત થયા.એવી વૃત્તિ ચાલે છે કે જાણે પુરુષના ચરણમાં મોક્ષ પ્રત્યક્ષ નજરે આવે છે. પરમકૃપાળુ દેવે પૂર્ણ કૃપા કરી છે. અમે એક આહારને વખત એળે ગુમાવીએ છીએ. બાકી તે સદ્ગુરુ-સેવામાં કાળ વ્યતીત થાય છે; એટલે બસ છે. તેનું તે જ વાક્ય તે જ મુખમાંથી જ્યારે શ્રવણ કરીએ છીએ ત્યારે નવું જ દીસે છે. લખવાનું એ જ હર્ષ સહિત શ્રવણ કર્યા કરીએ છીએ.જ્ઞાની સદ્ગુરુનાં ઉપદેશેલાં વચનો સાંભળીને એક વચન પણ પૂર્ણ પ્રેમથી ગ્રહણ કરે, એક પણ સદ્દગુરુ વચનનું પૂર્ણ પ્રેમથી આરાધન કરે, તે તે આરાધના એ જ મોક્ષ છે; મોક્ષ બતાવે છે.”
ચેમાસું ઊતરતાં બધા મુનિઓ વસે અને ખેડાથી નડિયાદ આવ્યા અને થોડોક કાળ શ્રીમદ્દના સમાગમમાં રહેવાથી થયેલા અનુભવની પરસ્પર આપ લે કરી આત્માનંદમાં મગ્ન રહ્યા.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
