________________
૨૬૭
ત્યાં
,
હતા. અહી એવી હતી જો
સૌથી વધારે ગરમી લાગી. બસ જ્યાં અટકતી હતી ત્યાં એક ચા-.. પાણી અને પરચૂરણ અનાજ વગેરે વેચવાની દુકાન હતી, તેના ઉપર એક કામચલાઉ માળિયું હતું. દુકાનદારની રજાથી અમે આ માળિયા ઉપર ચઢીને બેઠાં. બહાર ગરમી લાગતી હતી, પણ અહીં છાપરા નીચે અમે એક માળ ઉપર બેઠા હતા ત્યાં ઠંડા પવનની મધુર લહરીઓ ચાલી આવતી હતી અને અમારા શ્રમનું શમન કરતી, હતી. અહીં બેઠાં બેઠાં સામે જે વિસ્તીર્ણ પ્રદેશનું દર્શન થતું હતું, તેની ભવ્યતા કોઈ જુદા જ પ્રકારની હતી. ગણ્યાં ન ગણાય એવાં ગિરિશિખરોની હારમાળા, જાણે કે કોઈ વિપુલ સૈન્ય ઢગલાબંધ તંબુઓને પડાવ નાંખ્યો ન હોય એવી, વિલક્ષણ અને ચિત્તાકર્ષક દીસતી હતી. આમ અહીં અમારે દોઢેક કલાક પસાર કરવો પડે, કારણ કે બસ આવવામાં મોડી થઈ હતી. આખરે બસ આવી. તેમાં બેઠાં, પનવનૌલાના ડાકબંગલામાં મૂકેલે સામાન, પનવનૌલા. આવ્યું ત્યારે, ત્યાંથી નીચે લઈ આવ્યાં અને બસ ઉપર ચડાવ્યો. નજીકની હોટેલમાં ચા-પાણી પીધાં. સાકર જેવા મીઠાં અને મોટા કદનાં ખુમાની અહીં મળતાં હતાં તે ઠીક પ્રમાણમાં ખરીદ્યાં અને આખે રસ્તે ખાતાં ખાતાં સાંજને વખતે અમે આભોરા પહોંચી ગયાં..
શ્રી શાન્તિલાલ ત્રિવેદી
બસમાંથી ઊતર્યા અને નજીક આવેલા ગાંધી આશ્રમ ઉપર : જેમને મળવાની હું કેટલાક દિવસથી આતુરતા સેવતા હતા તે શાન્તિલાલ ત્રિવેદીને ભેટો થઈ ગયો. તેઓ બેરીનાગથી ગઈ કાલે અહીં આવી ગયા હતા. આખા દિવસના રખડપાટને થાક અને રસ્તાની લાગેલી ધૂળને લીધે વિકળ દેખાતા એવા અમે એ વખતે તેમની સાથે વધારે વાત કરવાની સ્થિતિમાં નહેતાં; સવારે મળવાનું
તેમની સાથે વાળને લીધે વિકાસના રખડપટ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
