________________
૨૨૦
રહે છે, અહીં જે કાંઈ જોવાનું છે તે બધામાં સૌથી વધારે આકર્ષક પાર્વતીની આ મૂર્તિ છે. સાંજના સાડાચાર–પાંચ વાગ્યે અમારે બસ પડવાની હતી, તે પહેલાં અહીં બધે ફરી જવાનું હતું, એટલે આગળ ચાલ્યા સિવાય છૂટકે નહે. આમ છતાં પણ બબ્બે બબે વખત પાછા ફરીને આ મૂર્તિને, તેની આકૃતિ-રૂપ સાથે તદ્રુપ બનીને, અમે દીર્ઘ નજરે નિહાળ્યા કરી. આખરે મનને મનાવીને અમે બહાર આવ્યાં. બહાર મો એક હતો અને બાજુએ વહેતી ગોમતી નદીને બાંધેલે કિનારે હતે. નદીમાં નિર્મળ જળ ખળખળ કરતું વહે જતું હતું. સામે ભેખડ હતી અને ત્યાં ઊંડાં જળ વહેતાં હોય એમ લાગતું હતું. નદીને પણ શ્વેત રંગના કાંકરા અને પથરાથી આચ્છાદિત હતા અને તેથી બધું સફેદ સફેદ લાગતું હતું. જમણી બાજુએથી વળાંક લેતી આવેલી ગોમતી નદી ડાબી બાજુએ વળીને આગળ વહી જતી હતી અને ચોતરફ ખૂબ શાન્તિ અને ગંભીરતા વ્યાપી રહી હતી. જાણે કે કઈ અલૌકિક અષ્ટિમાં આવીને ઊભાં હોઈએ એ રમણીય આ નદીકિનારે અને આસપાસને પ્રદેશ લાગતો હતો.
તાલીહટ
ત્યાંથી અમે આગળ ચાલ્યાં અને પાછા પુલ ઉપર થઈને બાજુએ આવેલા તાલીહર નામના ગામ તરફ વળ્યાં. ગોમતીની જે બાજુએ વૈજનાથને આ વિભાગ હતો તે જ બાજુએ પાછળના ભાગમાં તાલીહટ આવ્યું હતું. અમે પુલ ઉપર થઈને ગોમતીની આ બાજુએ આવેલાં, તેથી ત્યાં જવા માટે ગોમતી નદી પાછી ઓળંગવી પડે તેમ હતું. ગોમતીના કિનારે થોડું આગળ ચાલતાં પાણીના પ્રવાહના અમુક ભાગને કિનારાની બાજુએ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
