________________
૨૦૩
છે– ઉપરને માળે ભજન કરતાં હતાં. અમે એમની રાહ જોતાં નીચેના મંદિરના મોટા હેલમાં બેઠા. થોડી વારે તેઓ નીચે આવ્યાં. તેમણે ઉપરના ભાગમાં મેલખાઉ રંગની ખાદીનું પહેરણ પહેર્યું હતું અને નીચેના ભાગમાં લગભગ એવા જ રંગની ખાદીની સુરવાલ પહેરી હતી. પગમાં રમ્બરનાં તળિયાંવાળાં કંતાનનાં શૂઝ (જેડા) હતાં. માથું ખુલ્યું હતું. ઊંચી કહેવાય જ નહિ અને તેમ તદ્દન ઠીંગણી પણ ન કહેવાય એવી તેમની આકૃતિ હતી. ગૌર, સુંદર, સૌમ્ય તેમનું વદન હતું અને ચશ્માં પાછળ તેમની તેજસ્વી આંખો ચમકતી હતી. શરીર ઘાટીલું તેમ જ કસાયેલું લાગતું હતું અને મોઢા ઉપર આધેડ ઉમ્મરની છાપ નજરે પડતી હતી. તેમને જોતાં અમે ઊભા થયાં, પરસ્પર નમન કર્યા. અમે કોણ છીએ, કયાંથી આવ્યા છીએ વગેરે બાબતોને તેમને પરિચય આપ્યો. તેમણે પણ અમને બહુ ભાવપૂર્વક આવકાર આપ્યો. પછી આશ્રમમાં જે જુદી જુદી પ્રવૃત્તિઓ ચાલતી હતી તે બધી અમારી સાથે ફરીને તેમણે દેખાડી. આ પ્રવૃત્તિઓ તેમના બીજા એક પરિપત્રમાં નીચે મુજબ દર્શાવવામાં. આવી છે : - “બુનિયાદી ઉદ્યોગમાં કૃષિ છે, જેમાં ગૌપાલન તથા મધુમક્ષિકાપાલનને સમાવેશ કરવામાં આવ્યો છે. સહાયક ઉદ્યોગ વસ્ત્ર ઉદ્યોગ છે, જેમાં ઊનની કંતાઈ, વણાટ તથા કપડાની સિલાઈને સમાવેશ કરવામાં આવ્યો છે. ગૃહવિદ્યામાં રસોઈ બનાવવી, પાણી ભરવું, ઠામવાસણ ઊટકવાં, કપડાં ધોવાં, કઠારમાંથી તેમ જ ખેતરમાંથી અનાજ લાવવું, બળતણ માટે જંગલમાંથી લાકડાં વાટીને લાવવાં તથા ચારા માટે ઘાસ કાપીને લાવવું તથા પિફુલપતીને એટલે કે ચીડના ઝાડની સળીઓ એકઠી કરી લાવવી : આ પ્રવૃત્તિઓને સમાવેશ કરવામાં આવ્યો છે. આ ઉપરાંત સાધારણ ઘરગથ્થુ. તેમ જ દેશી દવાઓ બનાવવી તથા માંદાઓની સેવા કરવી–આ.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
