________________
આભેરા તરફ લઈ જતો રસ્તો, માઈલે સુધી લંબાતી ખીણ અને દૂર આવેલી કોસી નદીને પેટ, મુકતેશ્વરની ધાર, પૂર્વ દિશાએ આવેલાં જુદાં જુદાં સરોવર, દક્ષિણમાં દેખાતી રેલવે લાઈન અને સપાટ પ્રદેશે–આમ એક નાનું સરખું વિશ્વ આપણી આંખ સામે ખડું થાય છે. સવારના છ વાગે નીકળેલા તે અહીં અમે પિણા આઠે લગભગ પહોંચ્યા હતા. ઠંડો પવન વાતો હતો અને અમારા થાકને હળવો કરતા હતા. સાડાઆઠ વાગ્યે અહીંથી અમે પાછો ફર્યા. બે માઈલ ઉપર આવેલ “સેન્ટ લુ ટોલ પિસ્ટ પાસે ચાની નાની સરખી દુકાન હતી. ત્યાં ચા પીધી. જે મળ્યું તેનો નાસ્તો કર્યો. દશ વાગ્યા લગભગ અમે અમારા નિવાસસ્થાને પહોંચ્યાં.
નૈનીતાલના ઉત્તર વિભાગમાં આથી પણ એક વધારે ઊંચી જગ્યા છે, જેને “ચીના પીક'ના નામથી ઓળખવામાં આવે છે. તેની ઊંચાઈ ૮૫૬૮ ફીટ છે. આ આખી ગિરિમાળા “ગાગર રેન્જ'ના નામથી ઓળખાય છે. તેમાં આ “ચીના પીક” સર્વોચ્ચ શિખર છે. તેનો રસ્તો ફલેટથી સવાત્રણ માઈલ જેટલો લાંબો છે અને ચઢાણ પણ વિકટ છે. અને ત્યાંનું દશ્ય લડિયા કાંટા કરતાં વધારે ભવ્ય અને વિશાળતર પ્રદેશને આવરી લેતું હોવા સંભવ છે. ત્યાં જવાનું મન હતું. પણ ૨૨મી તારીખે નૈનીતાલ છોડવાનો અને આગળના સ્થળે પહોંચવાનો અમારો પ્રોગ્રામ હાઈને ચીના પીક અમારે છોડી દેવું પડ્યું.
નૈનીતાલના આ ઉત્તુંગ પ્રદેશો ઉપર જવા માટે જેઓ ચાલી ન શકે તેમને ઘોડાઓ અને ડાંડીઓ (ચાર માણસ ઉપાડે તેવી ડળીઓ) મળે છે. મારી ઈચ્છા જ્યાં જવું હોય ત્યાં, બને ત્યાં સુધી, પગે ચાલીને જ પહોંચવાની હતી. ઘોડા ઉપર, કેટલાંક વર્ષો ઉપર હું સીમલા ગયેલે ત્યારે, એકવાર બેઠેલે. મારી પાસે બ્રીચીઝ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
