Page Text
________________
चंदराजानो रास.
४७
॥ ज्यारे एक पोहोर रात्रि जशे त्यारे प्रियतम मेहेले श्रवशे, पबी हास विलास करतां मध्य रात्रि थइ जशे ॥ ७ ॥ राजा रागथी एक पोहोर पोढे बे, अने पनी पावले पोहोरे जागे बे, एवी रीते हुं एक क्षण पण अवकाश पामती नथी तो पनी हुं तमारी साथे शी रीते यावुं ? ॥ ८ ॥
तव सासु देइ दिलासा, वहु जोय तुं मुज विलासा हो ॥ सं०॥ एतो वे कार्य सोहिलो, आज तुज पति वशे व हिलो हो | सं॥ पीउ परचावीने विलासे, पढी यावजे तुं मुज पासे हो ॥ सं०॥ इम वहूने घणो परचावी, निज मंदिरे सासु श्रावी हो ॥ सं०॥ १० ॥
अर्थ ॥ सासुए दिलास आपी कयुं, अरे ! वहु ! तमे मारो विलास जुर्ज, या कार्य तो सेहेलुं बे, खाजे तारो पति वहेलो वशे. ॥ ए ॥ तुं तारा पतिने विलासथी संतुष्ट करी ने सुवाडी मारी पासे यावजे . श्राप्रमाणे पोतानी वहुने घणो संतोष पी सासु पोताने मंदिरे यावी. ॥ १० ॥ सासुनां वचन संजारे, मन राणी एम विचारे हो | सं० ॥ मुज सासुतो गुण पात्र, ए तो घर सरखी नही पात्र हो ॥ सं० ॥ ११ ॥ ए तो कहि गई वातो मोहोटी, पण दीसे वे सासु खोटी हो ॥ सं०] ० ॥ श्राज श्रावशे जो व हिलो प्यारो, तव एहनो श्रावे पतियारो हो ॥ सं० १२ ॥ ॥ पी गुणावली सासुनां वचन संजारी मनमां विचार करवा लागी के, मारी सासु गुण पात्र बे. घरनी योग्यता प्रमाणे ते ठीक न कहेवाय. ॥ ११॥ ए सासु तो मोटी मोटी वातो कही गई, प ते खोटी लागे बे. जे जो प्रियतम वेहेला यावे तो तेनो पतियार मालम पडी जशे ॥ १२ ॥ दवे वीरमती कपटाई,तुमे सांजलो सहु चित्तलाई हो ॥ सं० ॥ संध्या पहिली सद्या, ति साधवा मांड विद्या हो ॥ सं० ॥ १३॥ सुर प्रगट्यो वचने बांध्यो, किम नारी मुजने श्राराध्यो हो ॥ सं०॥ साजा श्राकर्ष्या खर्थे, कोइ कोइने तेडे नहीं व्यर्थे हो ॥ सं०॥ ॥ १४ ॥
अर्थ ॥ हवे अहिं वीरमतीए जे कर्यु ते सौ चित्त दने सांजलो. तेणीए संध्या पेहेली पोतानी विद्या साधवा मांडी. ॥ १३ ॥ तेवामां विद्यानो अधिष्ठायक देव जे वचनथी बंधायो हतो ते प्रगट थयो, ते कयुं. अरे ! स्त्री ! तें मने केम आराध्यो? ते बोली. में कोई कार्यने कार्थे तमारूं आकर्षण क बे. कोइ कोने वृथा तेडे नहीं. ॥ १४ ॥
को हवो रचो तमे फंद, मुजपुत्र बे नृप चंद हो ॥ सं०॥ कांई तुमर्थ एहवं यावे, सुत दिवस ते घर वे दो ॥ सं०॥१५॥ सुर कड़े एहमां शुं कर, अंजली जलमां शुं तर हो ॥ सं०॥ राणी मन वात ते जाणी, देव रचे ते सुणो प्राणी हो ॥ सं० ॥ १६ ॥
अर्थ || हे देव! तमे कोइ एवो फंद रचो के मारो पुत्र चंद बे ते हुं धारुं तेम करे. तमाराथी कांई ऐ बने के, ते मारो पुत्र दिवस बतां घेर आवे? ॥१५॥ देवताए कयुं, अरे बाइ, एमां ते शुं करवुं बे? अंजलि जेटला जलमा शुं तर ? राणीना मननी वात जाणी हवे देवता जे रचे ते सर्व सांजलो. ॥ १६ ॥ वीरमती शोलमी ढाले, करे कपट ते पुत्र विचाले हो ॥ सं० ॥ कहे मोहन शीयल टंको, तस वाल न होवे वंको हो ॥ सं० ॥ १७ ॥ सोलमी ढाले वीरमती कपट करी पुत्रने चलित करे बे. मोहन विजय कहे बे के, शीयमां टंक एवा ते चंदनो एक वाल पण वांको नहीं थाय ॥ १७ ॥
अर्थ |
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 005375 |
| Book Title | Chand Rajano Ras |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Shravak Bhimsinh Manek |
| Publisher | Shravak Bhimsinh Manek |
| Publication Year | 1905 |
| Total Pages | 396 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 17 MB |