________________
चंदराजानो रास.
२
॥ अनुक्रमे ते पुत्र साक्षात् कामदेव सरखो रूपवंत सूर्यनी जेम दिवसे दिवसे प्रकाशमां वधवा लाग्यो. कल्पवृक्षना बोडवा समान ते पुत्र माता पिताना मनोरथो परिपूर्ण करवा लाग्यो. ॥ ७ ॥ प्रेमलाल बीए पण जाणे रूपनो जंडार होय एवा बालकने जन्म श्राप्यो. तेनुं नाम मणिशेखर पाडयुं. चं. दराजा बने पुत्रो उपर सरखो प्यार राखे बे. ॥ ८ ॥
१० ॥
सुत चंद उछंगे बेसे, खेले खेल विशाल ॥ खे० ॥ मान सरोव रने उपकंठे, जाणीए युगल मराल ॥ जा० ॥ गो० ॥ ए ॥ रिपुने शल्य सहोदर बेहु, अथवा निज कुल थंज ॥ श्र० ॥ नेला मति श्रुत ज्ञान ती परे, करता शास्त्र अभंग ॥ क० ॥ गो० ॥ अर्थ | बने पुत्रो चंदरायना खोलामां बेसेबे ने विविध प्रकारनी क्रीडा करे बे. जाणे मान सरोवना कांठा उपर हंसनं जोडलुं होय तेवा शोजेबे ॥ ए ॥ चंदरायना दुस्मनोने तो जेवा लागता हता. पोताना कुटुंबना मनुष्योने स्थंरूप आधारभूत लागता हता. बंधु श्रुतज्ञाननी जेम साधे रहीने अस्खलितपणे शास्त्रनो च्यास करता हता. ॥ १० ॥ वृद्धिप्रते पाम्याते अनुक्रमे, खेलावे केकाण || खे० ॥ लीलाते जोवे थिर राखी, रथने अंबरे जाण ॥ २० ॥ गो० ॥ ११ ॥ गज असवारी करी केवारे, बेहुं रमे वन आराम ॥ बे० ॥ निज आसननी राखे ते वारे, शंका अति संत्राम ॥ शे० ॥ गो० ॥ १२ ॥
बने पुत्रो शस्य
मति ज्ञान
अर्थ ॥ अनुक्रमे वयमां मोटा थता यतां बंने जहाजे अश्व खेलवा लाग्या ते जोवा सारू सूर्यपण जाणे आकाशमां पोताने रथने स्थिर राखी ते लीला जोतो होय एवं लागतं हतुं ॥ ११ ॥ केटली एकवार हस्ति उपर स्वारी करी बने बंधु वनमां बगीचामां रमत रमेबे ते देखीने देवलोकनो स्वामि इंद्र रखेने ने बंधु मारू सिंहासन लइले एवी शंका राखे बे ॥ १२ ॥
चंद तो शासन त्रिहुं खंडे, पाम्यो अति विस्तार || पा० ॥ जाणीए डुजी केशव प्रगट्यो, अतुली बल शिरदार ॥ श्र० ॥ गो० ॥ १३ ॥ नृपथी कोइ नरह्यो अनमी, कुराण कुणराव || कु० ॥ विष उद्यमे ध रणवश यावी, केवल शील प्रजाव || के० ॥ गो० ॥ १४ ॥
अर्थ | चंद राजानी आण त्रणे खंडमां विस्तार पूर्वक प्रवर्त्तवा लागी. जाणे बीजो कृष्ण वासुदेव अत्यंत बलवानो पण शिरदार, उत्पन्न थयो एवं लागवा मांडयुं ॥ १३ ॥ चंदराजाने कोई राजा के राणोन नम्यो एवं ह्युं नही. अर्थात् सर्वे नम्या. उद्यम विना मात्र ब्रह्मचर्यना प्रजावथी अखिल पृथ्वी स्वाधीन थइ ॥ १४ ॥
नर सुर असुर खेचरने नूचर, लोपी न शके ली || बो० ॥ पण वि मलाचलना गुण गातां, न रहे क्षण एक जी ॥ न० ॥ गो० ॥ १५ ॥ भूपे निज यश पूंज सरिखा, निपजाव्या प्रासाद || नि० ॥ बिंब प्र तिष्टा स्पष्ट करावी, मुनिपति पासे उल्लास ॥ मु० ॥ गो० ॥ १६ ॥
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org