________________
चंदराजानो रास.
१६१ एहवे श्रावती अंबरे रे, वरवीरे निज मायरे दीठी ॥ जाणे क्रोधान लनी, चालती अंगीठी ॥ पण मनमांदे चंदने रे, लागी अमीथी अ.
नंतरे मीठी ॥ श्राजानी निरधारे धारी, श्रावती ए चीनी ॥४॥ अर्थ ॥ शिकारनुं बहानुं काढी पोताना साते हजार सामंतोने साथे लई ते चडी निकट्यो. सामंतो पण एवा हता के पानी पानीतो करे नहीं एटलुंज नहीं पण राजानी साज संग्राममां होशथी त्रुटी पडे. विमलापुरीथी प्रयाणकरी रंगनर बहु कोश सुधी जमीनने कापतां चाट्या आवे तेवामां एक सुंदर व. नमां बगीचो दृष्टिए पड्यो ते जुवे . ॥ ३ ॥ एवामां आकाशमार्गे ते शुरवीरे वीरमतीने आवती दीनी. साक्षात् क्रोधरूप अग्निनी सगडी चाली श्रावती होय तेवी देखाइ. जोके चंदना मनमांतो ने अमृत ककरतां पण अत्यंत मीची लागवामांडी. कारणके तेणे निश्चयश्री धार्युके श्राजानगरीए आववारूप श्रामंत्रणनी ए चीनी आवे . ॥४॥
अक्काए पण श्रावतो रे, साहमो चंद नरिंदरे धार्यो ॥ अलगाथी श्रा काशे रहीने, राणीए वकार्यो ॥ सुसरो पण नथी दिसतो रे, श्रावतां सामो तुजने वार्यों ॥ अथवा तें हैमाथी सहितो, कुकडो विसार्यो ॥५॥ मुज हुँते शाजापुरी रे, श्राव्यानी मन होंशरे राखे ॥ पण नूंडा अहि वही कहुं बु, ऊंटतो न चाखे ॥ जोवे किशु बोडीश नहीरे, तारो तुं
इष्ट संचार रे नाखे ॥ क्षत्रीनी वट मुजने जोडं, केहवीतुं दाखे ॥६॥ अर्थ ॥ वीरमती डोसीए पण सामो आवेने ते चंदज ने एम धारीने आकाशमां बेटेडीज सख्त वचनो कही चंदने बंड्यो . तेणीए कह्यु के अध्या! मारी सामे आवतां तारा सासराए पण तने निवार्यो
परंतु तुं पण तारा हैयामांथी कुकमापणानी अवस्था जूली गयो.॥ ५॥ हुं बतां तुं थानापुरी आववानी तारा मनमा जे होंश राखे बे, पण हुंडा हजु तने एटलीपण खबर पडती नथी के उंट कदापि नागर वेखनो चारो पामवाने लाग्यशाली थताजनथी. तोपण हवेतुं शुं जोइ रह्यो , हुं कहुं बं के तारा इष्ट देवने संचार. वली जोउबुंके संग्राममां तुं दत्रियवट पण केवी बतावे ? ॥ ६॥
चंदकंदे हवे मातजी रे, न धरो मुजथी रोषरे वारू ॥ मेंतो का न बि गाडयुं हजी ए, सांजलो तुमारूं ॥ मुजयी एम लगतां थकां रे, लागे मनमां हिरे सारूं ॥ थालं जीतो वेहेला एहमां, इष्ट शुं संजाळं ॥ ७॥ तुमें जेश्हां पगला कर्या रे, करशो ते कांश नवा रे जाणुं ॥ माताजी तुमचा गुण जीने, केटला वखाणुं ॥ तुमे तो जाणोडो चित्तमारे, सघ
ला विश्वनो नार रे ताणुं ॥ गलीए उकुरा फोकट, फांट मांहि गणुं ॥ ७॥ अर्थ ॥ चंदे कडं के हे माताजी ! हवे मारा उपर तमे रोष राखो नही. जरा सांजलो में हजु सुधी तमारूं कांपण बगाडयुं नथी. शुं मारी साथे वीरोते समतां तमारा मनमा सारूं लागे? अने जो तमारा मनमा एमज सारूं लागतुं होय तो तमेपण सुखेथी वेहेलां तैयार था. मारे एमां इष्ट देवने शुं
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org