________________
चंदराजानो रास.
ՀԵՍ श्रवदात ॥ ध० ॥१॥ हरख्यो घणुं हारद लही रे, ते नट नायक ताम
॥ ध० ॥ जश पनणी श्रावी कर्यो रे, वीरमतीने प्रणाम ॥ ध० ॥॥ अर्थ ॥ ज्यारे शिवमाला वांस उपरथी नीचे उतरी त्यारे तेणी तेना पिताने एकांतमा लगई श्रने पक्षी उपर उपकार करवा सारू कुकडाए कहेलो वृत्तांत धीमेश्री पोताना पिताने तेणीए कह्यो.. आ नटनी कुंवरीने धन्यवाद घटे. ॥१॥ शिवमालानो हारद सांजली नटनो नायक घणोज हर्ष पाम्यो. पी वीरमतीनो यशोवाद जचरी तेणीनी पासे तेणीने प्रणाम कर्या. ॥२॥
गुण रागी थ रागिणी रे, तेड्यो निकट नटराय॥ध०॥ माग माग श्रापुंतुने रे, जे मागे ते पसाय ॥ ध० ॥३॥ लही अवसर नट विनवे रे, जो तमे री ऊयां मात ॥ ध० ॥ कीजे पसाय ए कुकडो रे, सो वाते एकवात ॥ ध० ॥४॥
अर्थ ॥ वीरमती नटना गुणोथी प्रसन्न अवाथी शिवकुमर नटने पोतानी नजीक बोलाव्यो. पासे श्रावतांज कांके हे नटराज! तुं जे माग ते आपवाने खुशी बुं.माटे सुखेथी श्वा मुजब माग. ॥ ३ ॥ श्रवसरनो लागजोइ नटे विनंति करीके हे माता! जो तमे प्रसन्न थयां होतो आ कूकडो श्रापवानी कृपाकरो. सो वखत श्राप पुरशो तो श्रमारी तो एज विनंति. ॥४॥ शीखे ने पुत्री महारी रे, कुकट गति उदास ॥ध॥ नही श्रम पासे कुकमोरे, तेणे नवी पहोंचे श्राश ॥ ध० ॥५॥ को अवर तमे पालजो रे, मुजने करो, बदीस ॥ध॥ धण कणनी नही मुज मणा रे, याचीशु वली श्रवनीश ॥ध॥६॥
अर्थ ॥ श्रा शिवबाला कुंवरी कुकडानी तमाम रीतन्नात प्रेम सहित शिखेने परंतु अमारी पासे कुकडो नथी तेथी तेनी आशा परिपूर्ण अती नथी. ॥ ५॥ तमे कोई बीजा कूकडाने पालजो. अमने तो ए बदीस करो. अमारे हवे धन धान्यनी कां उंगश नथी. जो कदापि हशे तो बीजा नृपति पासेथी मांगीशुं.६
वलती वीरमती कहे रे, ए\ माग्युं तें दान ॥ ध॥ पंखी थापतां मादरो रे, केम पोसाये वान ॥ध॥७॥ मणी कंचन गयवर तुरी रे, ए श्रम दान प्रसिद्ध ॥ध ॥ श्राज लगण नवि सांजव्यां रे, केणे पंखी दीध ॥ ध० ॥ ॥
अर्थ ॥ तेना जवाबमां वीरमतीए कयुके आवं दान ते तें शुं जोइने मांग्युं ? वली पक्षीने दानमां श्रापतां अमारी शी शोना वधे ? ॥ ७॥ दानमां हीरा, सोनु, हाथी, घोडा एवां प्रसिद्ध दान तो अमे श्रापीए बीए परंतु कोइए दानमां पदी श्राप्युं एवं आजलगी अमे सांत्नट्युं नथी. ॥ ७॥
राख्यो में ए पंखीयो रे, वधू रमवाने काज ॥ध ॥ तेहने हव्या केम ब नेरे, श्रापुंतो श्रावे लाज ॥ध ॥ ए ॥ नट कहे पंखी थापतां रे, कांश वि मासण कोक ॥ध० ॥ हुं मांगुं राजी थश्रे, लागशे नहीं तुम खोम॥धार॥
अर्थ ॥ ए पक्षीने में मारा दीकरानी वहुने रमवामाटे राख्यो बे. तेथी पदीने श्रापतां तेनुं मन मुःखाय ते केम बने ? माटे तने आपतां शरम लागे . ॥ए॥ शिवकुमरे कह्यु के ए पक्षीने श्रापतां क्रोडो गमे आडा विचार शुं करो गे. दुं राजी अश्ने आपनीपासे मांगी लडं बुं तेश्री तेमां तमने नुकशान लागशे नही. ॥१०॥
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org