________________
१०
तृतीय उवास.
॥ दोहा ॥ शिव नटवर अवसर चतुर, वीनवी ललित वचन्न ॥ रोष निवारीने करी, राणीने सुप्रसन्न ॥ १॥ प्रारंज्यो प्रेषण फरी, चढी शिव माला
वंश ॥ पिंजर सन्मुख दृष्टिधरी, खेले करे प्रसन्न ॥२॥ अर्थ ॥ अवसरना जाण एवा ते शिवकुमर नटे अतिमिष्ट वचनोश्री राणीने राऊवी तेनो रोष उतरावी नांखी अति आनंदमय करी दीधी. ॥ १॥ नटे फरीश्री नाटक देखाम, शरू कयु. शिवमाला वांस उपर चडी. तेणीए पांजरानी सन्मुख दृष्टि राखी अने तेने प्रसन्न करवामाटे खेल करवां मंडी. ॥२॥
पिंजरगत पंखि इसे, पामी समय एकंत॥शिवमाला श्रागल कहे, सरल स्वरे बहुम्नंत ॥३॥ जाणी में नट कन्यके, परम प्रवीणा
तुऊ ॥ पंखी जाषा तुं लहे, ते माटे कहुं गुज ॥४॥ अर्थ ॥ एटलामां पांजरामा रहेल पंखीने एकांत जेवो समय मली जवाथी शिवमालाने, तेणे बहु प्रकारे धीमा सादथी कह्यु.॥३॥ हे नट कन्या! तुं अत्यंत प्रवीणगे एवं मारा जाणवामां आव्यु ने अने तुं पक्षीनी नापापण जाणे तेथी मारा अंतःकरणनी तने एक वात कहुँK. ॥४॥
वंश थकी तुं उतरे, राणी करे पसाय ॥ पण ते तुं लेती रखे, कहुं बुं शीश नमाय ॥५॥ धन देखी राचे रखे, करी मुज व
चन प्रमाण ॥ मागी लेजे मुज जणी, चूकीशमां श्रवसाण ॥६॥ अर्थ ॥ ज्यारे तुं वांस उपरथी नीचे उतर अने राणी तारा उपर प्रसन्न अश् दान आपवामांडे त्यारे ते दान, हुँ तने पगे लागीने कहुं बुं के कोइपण रीते लइश नही.॥५॥ते जे धन आपे ते उपर राचीशमा. मारूं आवचन कबुल राखजे. तेनी पासेथी दानना बदलामां मने मागी लेजे. श्रा समयने चूकीशनही. ॥६॥
तुज गुण था जीवित लगे, राखीश करी तावित ॥ कर उपगार उगार मुज, थाप अजय श्रवगीत ॥ ७॥ धन तो थापण बेढं मली, मेलशुं
सदा अशेष ॥ तुज श्रागल आगे कहीश, कर्म लेख सुविशेष ॥ ७ ॥ अर्थ ॥ तारो मारा उपर अतो आ गुण हुँ जीवतासुधी तावितनी जेम बांधी राखीश, अर्थात् विसरीश नही. मारा उपर उपकार करी मने बचाव अने तेम करीश एवं अनयवचन आप. ॥ ७॥ जो धननी श्वा हशे तो आपणे बंने मली निरंतर घणुं मेलवशं. वली मारा कर्मना लेखनो विशेष लाव हुं तने आगल उपर जणावीश.॥७॥
॥ ढाल २० मी॥
॥ धणरा ढोला ए देशी ॥ वंश थकी ते उतरी रे, तेमी एकांते तात ॥ धन्य नट बाला ॥ वचन बंधी उपगार, करे शिवमाला ॥ हलवे समजावी कह्यो रे, कुर्कटनो
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org