________________
हीतीयःसर्गः पर थकी, गुंजारव करता जमरानां ऊंकारथी मनोहर बनेली मालाने हाथमा लेश्ने, प्रेमबंधन पूर्वक तेणीए ते राजकुमारनां कंठमां नांखी, पली कल्याणसुंदर राजा तेनी पासे थाव्वो, तथा तेने कदरुपो जोश्ने ते विचारवा लाग्यो के, देखावमा था कदरुपो बे, पण चरित्रथी उत्तम , माटे ते, जगतने उद्योत करनारुं ने तेज जेतुं, एवा लश्ममां बवाएला उत्तमरत्न सरखो .वली हुँ एम जाणुं बुके, गुणोयें करीने जगतने पण वंदन करवा लायक आनो वंश बे केम के वादलांमां ढंकाएला सूर्यनुं तेज पण कोण धारी शकतुं नथी? वली पूर्ण थई प्रतिज्ञा जेनी, एवी आ कन्याए था वरने वयों, केम के, एवी रीतनो कुलकन्यानो श्राचार जगतमां सर्व जगोए वर्ते आ. वली कुल, शील आदिकथी नूषित थएला श्रा राजानां देखतां, अजाण्यु ने कुलशील जेनुं एवा श्रा कुमार प्रते कन्या देतां थकां मने लजा श्रावे . माटे हवे तो मारा मननो खेद दूर करवा माटे श्रादरथी, तेनी पासे जई, तेनुं कुलादिक हुँ पुढे. एम विचारिने, ते महाबुझिवान राजा तेनी पासे जश्, स्नेह युक्त अने गंजीर वाणीथी तेने पुलवा लाग्यो के, हे उत्तम पुरुष! तारा गुण, विनय अने शक्तिथी, तारी उत्तम जाति श्रादिक सर्व हुं जोके जाणी गयो बुं, तोपण उनीथा बहारनां नपकाने जुवे डे, केम के, अंदर नीत गमे तेवी होय, तोपण बहारथी रंगेली नपकाबंध लागे ; माटे हे कुमार! तुं को वियाधर, के देव, के मलेलु डे वरदान जेने एवो पुरुष, के नागकुमार ? ते कहीने मारा कान तुं पवित्र कर? राजाये एम कहेते थके, महा प्र. जाविक एवा ते महीपाले, कंचुकनी पेठे क्षणवारमांज पोतानो कदरुपो वेष कहाडी नाख्यो. ते वखते वादलाउँथी मुकायेला सूर्यनी पेठे, धुंवाडा विनानां श्रमिनी पेठे, कादवरहित श्रयेला मणिनी पेठे, लांबन रहित थयेला चंछनी पेठे, बीपमांथी निकलेला मोतीनी पेठे तथा माटीमाथी कहाडेलां सुवर्णनी पेठे ते महीपाल दीपवा लाग्यो. ते वखते लोकोये चारेकोरेथी जय जय शब्द कों; तथा तेनापर आकाशमाथी पुष्पवृष्टि थ. वली ते वखते देवपाले, ते महीपालने यथास्थित जोश्ने, संत्रमसहित उठीने हर्षश्री आलिंगन कर्यु. वली त्यां ते देवपालनां परिवारे पण, श्राश्चर्यथी विकस्वर लोचनवाला थश्ने पृथ्वीपर काया नमावीने तेने नम
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org