________________
शत्रुजय माहात्म्य. स्कार कयों. ते वखते त्रणे जातिनां वाजां वागवा मांड्यां, तथा लोको हर्षथी नाचवा लाग्या; अने स्त्रीउनां मुखोथी उंचे प्रकारे धवलमंगलनो ध्वनि निकलवा लाग्यो. हवे महीपाले पूर्वे कहेलां वचनोथी थयेल ने क्रोध जेने, एवा सघला राजा एका थश्ने नरवर्मा राजाने कहेवा लाग्या के, था महीपाले हाथथी जे फलो ग्रहण काँ, तेमां कंई श्राश्चर्य नथी, केम के, इंजाल विद्याथी शुं असाध्य ? वली था महीपाल पुराचारी होवाथी तेना पिताये तेने पहेलांज घरमांथी कहाडी मेट्यो बे, पण क्यांकथी चमत्कार पामीने, तेणे जे आ कार्य कर्यु, तेमां कं तेनुंबल नथी; वली स्त्री तो स्वनावधीज नीचगामीनी होय , अने तेथी था मूर्ख कन्याये तेने वर्यो; माटे ते वर तरिके केम थाय? माटे आ श्रनुचित कार्य श्रापणे सहन करीशुं नहीं; अने तेटलामाटे दरिखी पासेथी जेम रत्न, तेम तेनी पासेथी था कन्याने आपणे ग्रहण करीशु. एवी रीते बीजा राजानां वचनने सांजलीने नरवर्मा जरा विचार करीने, गंजीर वाणीथी कहेवा लाग्यो के, तमो थोडो काल सबुर करो? केम के था कल्याणसुंदर राजा मारो मित्र , माटे हे राजा ! तमारे क्रोध करवो नहीं. वली हमणा तो श्रापणे आपणा क्रोधने समावीने, तथा एकमत थश्ने, उत्कृष्ट प्रीतिपूर्वक था विवाह महोत्सव गुजारवो. वली मने मालुम बे के, ए सौराष्ट्रनो राजा वल्प लश्करनां बलवालो ने, माटे प. र्वत जेम पाणीने, तेम आपणे तेनो मार्ग रोकीने बेसीशु, माटे तेज विचार थापणे राखवो, बीजुं कं; पण करवू नहीं; केम के ज्यारे सूर्य- बिंब उगे , त्यारे झुं अंधकार रही शके ? एम विचारिने सघला राजा गुप्त अदेखाश्वाला थया, तथा सूर्यकांत मणिनी पेठे अंदर बलता थका उपरथी मीगबोला थया.
हवे एटलामां देवपाल महीपाल पासे आवीने, हर्षयुक्त मनवालो थयो थको, स्नेहसहित तेने कहेवा लाग्यो के, हे वत्स! तारो वियोग थया बाद आपणा मातपिता फक्त शरीररुपज रहेलां , पण तेऊनो जीव तो तारामांज वलगेलो;वली हुं श्रहीं स्वयंवर महोत्सव माटे बिलकुल श्रा. वेलो नथी, पण तुं अहीं आवीश, एवी शंकाथी हुँ अहीं खरेखर श्रावे. लो बुं; माटे हवे तारूं थाजसुधिनुं सघj व्रतांत तारे कहेवू जोश्ये. ए
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org