________________
ԱՆ
शत्रुंजय माहात्म्य.
डेली पालखी मां बेसीने ते सनामां दाखल थइ. ते वखते सघला राजाd, पडता कामदेवनां बाणोथी पीडीत थया थका, ते सुंदरीने जोइने कोजायमान था. पठी जगतने जीतवा माटे जाणे देहधारी कामदेवनी शक्तिज होय नहीं, एवी ते बालाने ते कुंडने किनारे ले गया. वली त्यां महापराक्रमी, अने गर्वथी दुर्धर एवा पर्वतोज जाणे होय नहीं, एवा
विद्याधर ने राजानां कुंवरो पण श्राव्या; पण ते सघला ते अग्निकुंडनी पासे पण जइ शक्या नहीं, त्यारे ते वृनां फलो लेवानी कुशलता तो दूरज रही. वली करेलो बे, उपाय जेर्जये एवा विद्याधरोपण, मिथ्याविॐ दुष्प्राप्य मुक्तिने जेम तेम ते फलो मेलवी शक्या नहीं. श्रेवी
ते सघला विद्याधरो तथा राजाश्रो थाकी गये बते, तथा " हवे शुं करवुं ? " वा विचारमां जड होते बते, महिपाल जुजास्फोट करीने त्यां श्राव्यो; तथा हाथो उंचा करीने कहेवा लाग्यो के, हे सघला पराकमी तथा विद्वान राजाश्रो ! तमो सघला सांजलो ? तमो यहीं लाखोनी संख्यामां एकठा थया बो, पण तमो या वृनां फलो बेइ शक्या नहीं; वली तमो तमारां बलने जाएया विना यहीं शा माटे श्र व्या ? केम के, वगरविचार्य काम कोइ पण जगोए सुख माटे यतुं नश्री. वली हजु पण जो तमारी कंइ पुरुषार्थने प्रगट करनारी शक्ति होय, तो ते तमोहमणा प्रगट करो ? केम के खाजे तेनो अवसर बे. - ने जो तमारामां शक्ति न होय, तो तमारी समझ, बाहारनो आडंबर राख्याविनां या गुणसुंदरी सहित फलोनी लुंब हूं लेश्श. ते सांजलीने
"
·
काथी सघला राजाउँए नीचुं मुख कर्ये उते, तथा कौतुकथी लोको पोतांनां मस्तको धुणावते ते, ते राजकुमारे क्रीडा पूर्वक त्यां जश्ने, तया श्राकाशगामिनी विद्यानुं स्मरण करीने, फलोनी पंक्ति हाथेथी लेइने, दर्पपूर्वक ते कुमारीकाने थापी ते वखते ते राजार्जुनां मुखरुपी कमलोने संकोच करता एवा लोकोए जयजयनो शब्द कर्यो. वली ते वखते स्त्री ताली वगाडीने राजार्जनी हांसी करवा लागीनं, अने तेथी नरवर्मा - दिक राजानां मनमां क्रोध उत्पन्न थयो पढी जर्तारनां चित्तनी अंदर प्रवेश करवा माटे जाणे तोरण बांधती होय नहीं, तेम रोमांच युक्त
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org.