________________
शत्रुजयमाहात्म्य. गरोपम गया बाद ईशानेनो करेलो पुंडरिक गिरिपर त्रीजो उकार थयो.
एवी रीते त्रीजो उद्धार जाणवो. हवे एक दहाडो चैत्री पुनमने दिवसे देवो श्री पुंडरिकगिरिप्रते - षनदेव प्रजुने नमवा माटे श्राव्या. ते वखते हस्तीसेन नामना नगरमां सुहस्तिनी नामनी देवी कालनां वशथी कोडो देवीउथी वीटायी थकी मिथ्यादृष्टि थर हती. ते महा बलवान, तथा जैनधर्मनो वेष करनारी हती, श्रने तेणीए तालध्वज प्रमुख देत्रदेवोने पोताने वश करी लीधा. ते देवी स्वेबाचारी थश्ने, परखोह, मद्य तथा मांसमां बासक्त थ थकी पोतानां गर्वथी उडत थश्ने तीर्थने नुकशान करवा लागी. वली ते देवी देवोनां नहीं श्राववाथी, कपटथी, घणां बीजा पर्वतोने शत्रुजय सरखा करीने लोकोने उगती हती. हवे त्यां तेवा घणां पर्वतोने जो आश्चर्यथी एकबीजानां मुखो जोता थका ते देवो विचारवा लाग्या के, शुंश्रा पृथ्वीपर घणा शत्रुजय पर्वतो ? अथवा अमारी जक्तिथी तेणे घणां रूपो काँ जे.अथवा एक पर्वतपर अमो सघलाने नहीं माता जोश्ने, श्रा प्रनाविक पर्वत हजारो रूपपणाने झुं प्राप्त थयो ? एवी रीते चिंतातुर थएला देवोए अवधिज्ञाननो उपयोग दीधा विनाज ते सर्व जगोए स्नात्रपूजादिक कार्य कर्यु. पनी अहाश्महोत्सव करीने जेटलामां ते जवाने श् , तेटमा तेये विमलाचलपर एके शिखर जोयुं नहीं. त्यारे तेजए संत्रांत थर एवो तर्क बांध्यो के, श्रापणी कुनक्तिथी शुं था विमलाचल अदृश्य थयो ? वली जगतने पावन करनारा ते तीर्थने आपणे हमणाज अनेक प्रकारनुं जोयुं हतुं. अने हवे तो ते एक पण नजरे पडतुं नथी! पड़ी तेउए अवधिज्ञानथी ते देवीन कपट प्रगट रीते जोयु. त्यारे सर्व देवोए क्रोधातुर थइ प्रक्षयकालनां सूर्यनी पेठे तेणीतरफ जयंकर कोपज्वाला मुकी. ते कोपज्वालाथी अत्यंत बलती थकी परिवार सहित श्रावीने ते देवी तेजने नमवा लागी, तथा दीनवाणी बोलवा लागी के, हे देवो! तमो अमारा खामी बो, अने श्रमो तमारी दासी बीयें, माटे तृण समान एवी श्रमोपर क्रोध करवो उचित नथी. अमोए अज्ञानताथी था कार्य कर्यु , हवे पड़ी तेम नहीं करीयें, माटे अमारो थाटलो श्रपराध श्राप दमा करो? त्यारे देवो कहेवा लाग्या के, अरे ! पुष्ट !
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org