________________
सप्तमः सर्गः
१५३
तीर्थनो घात करनारी ! तुं श्रमारी पेठे बीजा लोकोने पण श्रवी ते ठगे बे !! वली हे मांसजणी! तें या तीर्थनी सातना करी ! तने तीर्थनी रक्षा मा राखेली हती, अने तें उलटो तीर्थनो नाश करवा मांड्यो ! वली तें जरतप्रते दासनाव राखीने श्रावुं कार्य कर्यु ? माटे हमणाज तारो श्रमो नाश करीशुं. ते वचन सांजली जयजीत ली ते इस्तिनी देवी प्रजुने शरणे गर, केम के, तेम कर्याविनां जवथी जेम तेम देवानां क्रोधथी तेणीनो बुटकारो न होतो. पढी तेणीने श्री युगादीश प्रजुने शरणे गएली जोइने, देवो दूर उनी थका कड़ेवा लाग्या के, अरे दुष्ट ! या तें शुं कर्यु ? त्यारे दांतोथी यांगलीनां देवां 'चावती थकी ते देवी कहेवा लागी के, हे दयालु देवो ! तमो कृपा करी क्रोधने तजो ? वली हुं हवेथी कोइ पण दिवसे मनथी पण जो या कार्य चिंतनुं, तो मने या जगतथी नमाएला युगादीश प्रजुना चरणोना सोगंद बे; वली या बाबतमां जगतनां जावोने जोनारा तमो साक्षी बो; तेथी हवे कृपा करीने मारा था एक अपराध माटे तमो क्षमा करो ? एवी
तनां दीन वचनोवाली एवी तेणीने देवोर्ड विसर्जन करी, केम के, उत्तम माणसो नमता अपराधी पर गुस्से यता नथी. पढी त्यारथी ते हस्तिनी देवी हस्तिसेन नगरमा रही ने संघनी जक्ति करती थकी तीर्थनी रक्षा करवा लागी.
हवे ते वखते चोथा देवलोकना माहेंद्र नामना जक्तिवान इंद्रे ते शत्रुंजयपर जरा जीर्ण थपलां प्रजुना मंदिरोने जोयां. त्यारे ते विचारवा लाग्यो के, श्रहो ! जगतने हितकारी एवा या तीर्थमां श्रा शुं ययुं ? खरेखर ते या देवीनं चेष्टित बे. एम विचारि दीव्य शक्तिथी वार्धकी मा रफते ते ते प्रासादो नवाजेवां समराव्यां. वली एवीज रीते तेथे बा - हुबलि, तालध्वज, कदंब गिरि, तथा रेवताचल आदिक शिखरोपर पण उद्धार कर्यो. एवी रीते इशानेंद्रे करेला उद्धार पढी क्रोड सागरोपम गया बाद विमलाचलपर माहेंद्रनो करेलो चोथो उद्धार जाणवो. एवी रीते चोथो उद्धार जाणवो.
हवे एक दहाडो महाविदेह क्षेत्रमां जिननो जन्मोत्सव करीने देवो आवमा नंदीश्वर द्वीपमां गया. त्यां श्राव दिवसो सुधि जिनार्चन तथा महोत्सव करीने श्री शषन प्रजुने नमवाने विमलाचलपर श्राव्या. त्यां
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org