________________
सप्तमः सर्गः
२३७
सर्व बाजुए धान्यो फलद्रूप ने उत्तम कर्मोनी पेठे सर्वने यानंद पतां हतां. अंदर प्रसन्न थली, ( मध्य जागमां निर्मल बनेली ) उत्तम मार्गप्रते जनारी, तथा बन्ने कुलोयी उज्ज्वल ( बन्ने कांगथी शोजिती) एवी नदी कुलीन स्त्रीउनी पेठे बढेवा लागी वली ते समये चंदन, चंद्रना किरणो, मनोहर चिनाइ वस्त्र, गायोनुं दूध, तथा नदीनुं पाणी कोने सुखदायक न होतुं ? वली ते वखते वर्षा तुमां सिंचारलो कामदेव तेज॑नां शरीरोने बालवा लाग्यो. वली ते समये योगमार्गनी पेठे सघलो मार्ग शुद्ध थयो, तथा वीतरागनी दृष्टिर्जुनी पेठे सर्व जगोए दिशा प्रसन्न ( आनंददायक ) इ. ते वखते हाथीना मदसरखी सुगंधिवला सप्तदोथी जमरा मकरंद मेलववा लाग्या.
ते समये जिन धर्मनी पेठे आकाश उंचे प्रकारे निर्मलपणाने पाम्युं; अने ते राजानुं मन कुवाना पाणीनी पेठे कलुषताने पाम्युं. एटलामां विमलबुद्धि नामनो मंत्री पोताना स्वामी द्राविड राजा पासे श्रावी नमीने कवा लाग्यो के हे खामी ! वहीं नजदीकमांज श्रीविलास नामना वनमा केटलाक तापसो पापोनी शांतिमाटे तप तपे बे. ते जी
वक्लोने धारण करे बे, तथा कंदमूल खने फलो खाय बे, माटे जो अपनी आज्ञा होय, तो मो तेने वांदवा जइए. ते सांजलीने राजा पण उठीने सैन्य सहित तेमनी पासे गयो पछी त्यां तेणे बक्कलने धारण करता, पर्यकत्र्यासनपर रहेला, जपमाला फेरवता, ध्यानमां लीन थला, गंगानी माटीथी सर्व अंगे लेपन कराएला, जटामंडलथी मंडित थएला, युगादीश प्रजुनां चरण रूपी कमलपर राखेल बे दृष्टिरूपी चमर जेमणे एवा, तपस्वी तथा बीजा धर्मार्थी लोकोथी सेवाएला, तथा हाथरूपी पात्रमां आहार करनारा एवा तपस्वीने जोया पनी तेमनुं सुवल्गु नाम जाणीने, राजाए जक्तिथी नरेलां मनथी तेमनुं नाम लेइ तेमने नमस्कार कर्यो. त्यारे ते मुनिए पण ध्यान मुकीने, तथा हाथो उंचा करीने, तेमने आशिष आवी पछी राजा पण परिवार सहित तेमनी वाणी सांजलवानी इछाथी योग्य स्थानके त्यां बेठो. पबी सांजलेल बे, श्री युगादीश प्रजुपासेथी वचनो जेणे एवा ते तापसे धर्मने स्फुरायमान करनारां मध सरखां मिष्ट वचनो कहेवा मांड्यां. हे राजन्
Jain Educationa International
.
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org.