________________
शत्रुजय माहात्म्य. उगी निकल्यु. वरसाद रूपी पोतानो स्वामी श्राव्याथी पृथ्वीरूपी स्त्रीए रागथी रोमांचित थश्ने जाणे घासना मिशथी लीली साडी पेहेरी होय नहीं, तेम ते देखावा लागी. ते वखते वरसादे चालतां पाणीउथी खाडा, खीणो, नदी, अहो, तलावो विगेरे जरी दीधां. वली ते वखते राग वेष रूपी शत्रु जेम धर्मने, तथा उर्जनो जेम सऊनने, तेम मबरो तथा डांसो सैन्यने उपजव करवा लाग्या, जेम जेम रात्रि साये मेघ गर्जारव करवा लाग्यो, तेम तेम स्त्रीनां वियोगी प्रते कामदेव कोपवा लाग्यो. तेऊना मनमां सिंचाएलो पण कामरूपी अग्नि, तपेला तेलनी पेठे फुत्कारोथी जाज्वल्यमान थयो. ते वखते कोश्क सुजट तो पोतानी वहाली स्त्रीने मनमां याद लावीने लोकोवच्चे पण रडवा लाग्यो, पण मेघनी अत्यंत गर्जनामां तेने कोए बोलाव्यो नहीं. जे सुनटो तीदण शस्त्रोना घाने पण कमलनाल सरखा लेखता हता, ते पण कामदेवना बाणोने श्रा समये सहन करी शक्या नहीं. वली ते समये कोश्क सुनटे नीला कंचुकवाली (कमखावाली) तथा ऊंचां पयोधरवाली (स्तनवासी) द्याने (आकाशने) जोश्ने, एवी रीतनां ऊंचां (अकड) स्तन. वाली पोतानी स्त्रीने याद करवा लाग्यो. वली ते वखते कोश्क सुजट तो स्वप्नमां आवेली पोतानी स्त्रीने, पगे पडीने, तथा शांखोमां आंसु लावीने विषयसुखमाटे समजाववा लाग्यो के, हे प्रिये! जेम जेम था वरसाद गाजे , तेम तेम मारे विषे कामदेव स्फुरायमान थाय बे, तथा था तोफानी पवन अग्निनी पेठे पुःसह थश्ने माझं जीवित हरे डे, तथा हे नामिनी ! था वीजली रूपी खगथी काल मनें बीवरावे , श्रा जलो मारां अंगोने बाले , कामदेव, पोतानां बाणोथी मने घायाल करे बे; माटे हे चंडे ! तुं निर्दय थर थकी मारापर केम गुस्से थाय ? वली ते समये कोश् वियोगी सुजट तो बपैयाना “ पियु पियु" शब्दो सांजलीने पोतानी स्त्रीनां ते वचनो संजालवा लाग्यो. ए. वीरीते वरसाद गाजते ते सघला वियोगी सुनटो तेवी दशाने प्राप्त थया, माटे कर्मनी तेवी चेष्टाने धिक्कार !! पली एटलामां पृथ्वीने कमलो सहित करती, अने उत्तम माणसोना चित्तनी पेठे जडोने (ज. लोने) पण प्रसन्न (निर्मल) करती थकी शरद ऋतु श्रावी. ते वखते
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org