________________
सप्तमःसर्गः
३३५ पामवा लाग्या, तथा घोडा चपल थया. ते वाजित्रोना नादोथी, तथा लश्करनां पदघातोथी थाकाश श्रने पाताल त्रुटुं त्रुटुं थइ रह्यं. घणा प्र. कारे लालन थएली पृथ्वी, ते वखते रेणुपणाने प्राप्त थर, तथा घोडाऊना फुफाटाथी आकाशमां गश्, अने त्यां पण न मावाथी जगतनी शांखोने ते श्राहादित करवा लागी. पठी अग्रेसरी वीरो पोतपोतानां गोत्र, पदवी, तथा बलनुं वर्णन करता थका बाणोथी लडवा लाग्या; तथा तेवी रीते सघला सैनिको सर्व बलथी रणवा जिन वागते ते लडवा लाग्या. ते वखते कोश्क घोडेस्वार शत्रुने हाथीपर चडेलो जोश, त्यां वेगथी घोडाने ले जश्, हाथीनां दांतोपर घोडाना पगो रखावीने, तलवार खेंची वीरवृदनां फल सरखं शत्रुनुं माथु कापवा लाग्यो; तलवारने धारण करनारो कोश्क पालो बाणथी श्राकुल थश्ने आडी ढाल धरवा लाग्यो, तथा बोलतो थको, पांजरामा रहेला पोपटनी तुलना करवा लाग्यो. कोश्क सुलट तो कमलनालनी पेठे बाणोने पण नहीं गणकारीने, पोताना खामीना देखतां शत्रुने मारतो हवो. हथीयार रहित थएला कोश्क सुनटे तो हाथीना मुखमांथी दांतो खेंचीने, तेनाथी शत्रुने हणीने पोताना खामीनी कृपा मेलवी. कोश्क तो पडता शत्रुना शरीरथी उडेला लोहीना बिउँथी, पोताना शरीरपर जयलक्ष्मीए बांटेला बांटणावालो देखावा लाग्यो. कोश् सुनटे तो शत्रुना मांसोथी, गीध, शीयाल, वेताल, शाकिनी, प्रेत श्रने राक्षसोने परिवार सहित नोजन कराव्यु. ते वखते त्यां स्थलपर पण, उबलता घोडा रूपी मोजांउवालो तथा हाथी रूपी खराबा वालो रुधिरनो समुफ थयो; एवी रीते सात मास सुधि ते रणसंग्राम थयो, अने तेमां बन्ने सैन्योना दश क्रोड माणसोनो क्षय थयो. ते वखते गर्जारवथी हाथीना मदोने उतारनारो, तथा काजल सरखो श्याम वर्षाकाल श्राव्यो. वरसाद थवाथी, जे शूरा सुनटो कदापि पण रणसंग्रामथी पाना हव्या न होता, ते पण पाना हव्या. मूशल सरखी मेघनी धाराथी पीडाएला सुनटो, त्राणरहित थवाथी, पोतानुं रक्षण करवा माटे ढालो तैयार करवा लाग्या. ते वखते राजानी थाझाथी बन्ने लश्करो हीने उंच प्रदेशमां कुंपडां करी रह्या. ते समये समस्त पृथ्वीपरथी कचरो धोवाइ गयो, तथा त्यां फरीने घास श्रादिक
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org