________________
२२०
शत्रुजय माहात्म्य. कथी प्रेराया थका धैर्य बोडीने बालकनी पेठे केम रडोडो ? जे प्रनु जगतनां श्राधारनूत, जगतनी स्थिति करनारा, तथा जगतथी नमवा लायक हता, ते प्रजुनो शामाटे शोक करवो जोए ? अन्य कार्यो विनाना, बंधन कर्मरहित, एवा मुमुकुठुनो तो था अक्षीण महोत्सव . हर्ष अने शोक खार्थनो नाश करनारा, तथा पातकरुप , माटे तेने तजीने फरीने तमो धैर्य धारण करो? एवी रीते चक्रीने शांत करीने छ देवो मारफते गोशीर्ष चंदन विगेरे मगाव्यु. पनी त्यां देवोए प्रजुमाटे ऐंडी दिशामां गोल चित्ता बनावी, तथा बीजा इक्ष्वाकुनी दक्षिण दिशामां त्रिखुणी अने बीजानी चोखुणी चित्ता बनावी. पड़ी इक्ष्वाकुर्डनां तथा बीजा मुनिउँनां शरीरो देवोए शिविकामां पधराव्या. पडी वाजित्रो वागते बते, पुष्पो फेंकाते बते, तथा नृत्य अने गायन होते बते तेए ते शरीरो चित्ताउँमां पधराव्यां. पनी अग्नि अने वायु कुमारोए ते चित्ताउने सलगावी; तथा अस्थिशेष रह्यां, त्यारे मेघकुमारोए ते गरी नांखी. पली प्रजुनां अने बीजा मुनिनां पण दांत, अस्थि विगेरे सर्व देवोए पोत. पोतानी सनामां पूजवा माटे यथायोग्य ग्रहण काँ. पली त्यां केटलाक श्रावकोए ते अग्नि मागवाथी देवोए ते त्रणे कुंडनो अग्नि ते ने दीधो, श्रने त्यारथी ते अग्निहोत्री ब्राह्मणो कहेवावा लाग्या. केटलाक माणसोए नक्तिथी तेनी राखने लेश नमस्कार कर्यो, अने तेथी ते नजुति चोलनारा तापसो थया. पडी ते देवो प्रजुने हृदयमां स्मरता थका पोताने स्थानके गया, तथा विनोनी शांतिमाटे ते प्रजुना अस्थिउने पू. जवा लाग्या. पनी चक्रीए प्रजुना अग्निदाहनी जगोए वार्धकी मारफते प्रजुनो प्रासाद कराव्यो. ते प्रासाद गाज ऊंचो, एक योजननां विस्तारवालो, अने तोरणसहित चार छारोवालो हतो. तेनी आगल वर्गमंडप सरखा मंडपो हता, तथा तेनी अंदर पीलिका, देवबंद, अने वेदिका पण हती. त्यां उत्तम पिठिकावाली, श्राप प्रतिहारोसहित, चौमुखी कमलना श्रासनपर बेठेली रत्नमय शाश्वती प्रतिमा हती. वली त्यां पोतपोतानां परिमाण तथा चिन्होवाली मणि अने रत्नोनी बनावेली चो. वीसे तीर्थंकरोनी प्रतिमा शोजती हती. वली ते प्रत्येकपर त्रण बत्रो चामरो अने ध्वजो शोजतो हता, तथा तेनां अधिष्टायक यक्षो पण त्यां
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org