________________
पंचमःसर्गः
२०३ सरखो श्रा कदंबगिरि बे, त्यांना लाको ते दारिअथी पीडायज केम ? वली जेनापर था पर्वत तुष्टमान थएल , तेने कामधेनु, कल्पवृक्षो, तथा चिंतामणि श्रादिक सर्वे तुष्टमान थएला जाणवां. वहीं रात्रिए
औषधिळ पोतानी कांतिरूपी दीपकोनां समूहोथी, निर्जाग्यनां मंदिरथी जेम दारिजनो तेम अंधकारनो नाश करे . वली श्रहीं रू. चकाजिनी पेठेज हमेशां कल्पवृदो बहु वांडित अर्थाने श्रापे . वली वर्षा ऋतुमा वादलांउथी अवाएला सूर्यकिरणोनी पेठे हीन कालनां प्रसंगी ते माणसोने गोचर थशे नहीं. वली मुख्य शिखरनी पेठे था शिखर पण पापोने नाश करनालं, तथा बन्ने जवोनो उपकार करनालं होवाथी अत्यंत प्रख्याति पामशे. एवी रीतनो तेनो महिमा सांजलीने चक्रीए, ते अनेक वृदोवालां धर्मोद्यानमां, इंजनी सम्मति पूर्वक वार्धकी मारफते चोवीसमा जावि तीर्थकर श्री वर्धमानखामीन मंदिर बनाव्युं. हवे ते कदंब गिरिथी पश्चिम दिशा तरफ शत्रुजयी नदीने कांठे चक्रीए पोतानी सेनानो पडाव नांख्यो.त्यां केटलाक हाथी, घोडा, बलद विगेरे अविवेकी प्राणी पण रोगनी पीडावीनां तीर्थनां योगथी खर्गमां गया. पड़ी ते पण स्वर्गमांथी त्यां श्रावीने चक्रीने नमीने पोतानी स्वर्गप्राप्ति तुरत कहेवा लाग्या. तथा तेए त्यां पोतानी मूर्तिवाला प्रासादो बंधाव्या, अने त्यारथी ते "हस्तिसेना" (दस्तिगिरि ) नामनो महान पर्वत प्रख्यात थयो. एवी रीते चक्रीए शत्रुजय गिरिना सर्व शिखरोपर हर्षनां श्रावेशथी जिनालयो बंधाव्यां. वली मुख्य शिखरनी प्रदक्षिणा देश्ने चक्रीए पोताने स्थानके पाबा फरीने श्री युगादीश प्रजुने नमस्कार कर्यो. पड़ी चक्रीए मुख्य शिखरनी नीचे सुवर्ण गुफामां थएला, थनारा तथा विचरता तीर्थंकरोनी रत्नमय मूर्ति स्थापी.
हवे गिरनार प्रते जवानी तैयारी करता चक्रीने, नमि अने विनमि मुनिए मधुर वचनोथी कडं के, हे नृपेश ! अमो बे कोड मुनि साथे वहींज रहीशु. केम के, अहींज अमोने मोक्ष थवानो डे. ते सांजलीने चक्रीये तेउने, तथा बीजामुनिउँने नमस्कार कर्यो, त्यारे ते तरफथी तेने धर्मलाननी वाशिष मली. एवी रीते ते नमि विनमि, ते मुनिउनी साथे फागणसुदी दशमीने दिवसे पुंडरिकजीनी पेठेज मोदे गया.माटे फागण
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org