________________
प्रथमःसर्गः नहीं. एवी रीते क्रोध रूपी अग्निने शमावीने पृथ्वीपर जमतो थको, तथा प्राणी प्रते समता सहित चित्तवालो थयो थको कोराक नामनां पर्वत प्रते ते श्राव्यो. त्यां रात्रिने पाबले पहोरे, तेनो पूर्व नवनो वैरी यदा, शेष लावीने तेनी पासे श्राव्यो; नयंकर दृष्टिवालो, तथा हाथमां गदावालो, लाल मुखवालो, अने भ्रुकुटी जमावतो एवो, ते यद कोधथी नीचे प्रमाणे वचन तेने कहेवा लाग्यो के, अरे पुष्ट ! कामांधपणाथी तें मने मारीने मारी स्त्रीने पण तें मारी , ते तने याद ? माटे हवे तुं तारा इष्ट देवतुं स्मरण कर ? केमके, मदांघ माणस सुखनी श्वाथी पापो करे , पण तेनुं वखत श्राव्ये जयंकर परिणाम निपजे बे, माटे हवे तुं लडवाने तैयार था ? एवी रीतनां तेनां वचनो सांजलीने राजा मौन रह्यो, त्यारे ते यद तेने उपाडीने क्षणवारमा आ. काशमां चडी गयो; तथा पर्वतनां मध्य नागमा रहेली गुफामां तेने ले३ जश्ने, त्यां तेणे तेने क्रोधथी विविध प्रकारना बंधनोथी बांध्यो. त्यां ते पाटुथी ताडन पामवा, तथा उपाटोथी पीडावा लाग्यो, ते जाणे पू। करेलां पापोनुं प्रायश्चितज संजालतो होय नहीं, तेम लाग्यो. पर्वतनां अग्र नागमां, समुजमा, कांटावाला बृदमां तथा गुफामां तेने फेंकी फेंकीने, ते यद अंतान थयो. ते वखते ते पूर्वनां पुण्यथीज बच्यो, नहीतर तेवा मारथी तो त्रण लोक पण फाटी जाय; पठी ते राजा विचारवा लाग्यो के, अहो! पूर्वनां पापरूपी वृक्ष, आ तो हजु कुंपली निकट्युं बे, पण नरक श्रादिकनी गतिरूप तेनां पुष्पो श्रने फलो तो हजु हवे थवानां बे. मदांध एवा अधम माणसो लीलामात्रथी पापोने बांधे , पण पठी रडतां पण तेथी पोतानो आत्मा बोडावी शकातो नथी. एवी रीते पोते करेलां पापोनो पस्तावो करतो थको, तथा तेनां क्षय माटे शुलध्यानवालो थयो थको तीर्थने उद्देशीने ते चालवा लाग्यो. वली ते सर्व प्राणीने पोतानी पेठे जोतो थको, वेष रहित थश्ने, पुण्य मेलववा माटे ज्यां त्यां जमवा लाग्यो. __एटलामां तेनी अंबा नामनी शासनदेवी पोतानां वचन प्रमाणे प्रसन्न थश्ने तेनी पासे श्रावीने कहेवा लागी के, हे वत्स ! हवे तुं शत्रुजय पर्वत प्रते जा ? अने त्यां तारां हत्यादिक पापो नाश पामशे;
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org