________________
चतुर्थःसर्गः लाग्या. पनी पवन जेम पर्वतना शिखरने, तेम बाहुबलिए खस्थ थया बाद मुष्टिथी जरतनी बातीमां ताडना करी. ते घाथी चक्री, जाणे पोता. प्रते पृथ्वीनां समस्त रागने जाणवानी श्वावाला थया होय नहीं तेम पृथ्वीतलपर पडी गया. ते वखते पोतानां खामिनां पुःखथी फुःखी थएला जरतना सर्व सैनिको मूळ पाम्या; केमके मोटाउनी आपदा कोने उःखदायक थती नथी ? ते वखते बाहुबलि विचारवा लाग्या के, अहो ! में 3मंदीए था कुलनो नाश करनारुं शुं कार्य आरंन्युं ? वली ज्यारे श्रा मोटा ना जीवे नहीं, त्यारे तो हुँ पण जीवी शकुं नहीं; एम विचारि ते आंखमां बांसु लावी जरत महाराजने पोतानां उपटाथी पवन नाखवा लाग्या. पठी संज्ञा श्राव्या बाद चक्रीए नाना नाश्ने चाकरनी पेठे पासे उन्नेला, तथा पोताने तेवी स्थितिमा रहेला जोया. पडी ते चक्री उठीने क्रोधांध थया थका लोखंडनो दंड जमावता थका बाहुबलिप्रते दोड्या. पड़ी हाथी दांतोथी जेम नगरनां दरवाजाने, तेम चक्रीए क्रोधथी बाहुबलिने तुरत ते दंडथी ताडना करी, एवी रीतना चकीना दंडघातथी बाहुबलिनां मस्तकपर मोटो ध्वनि थयो, तथा तेमनो मुकुट जीर्ण घडानी पेठे चूर्णित थ गयो. अने तेनी व्यथाथी बाहुबलिनां नेत्रो बीडा गयां, तथा तेनां दुःसह शब्दथी लोकोए कानोपर हाथ मेल्या. पड़ी ते व्यथाने नहीं गणकारीने तेणे पण लोखंडनो दंड लेश नमाववा मांड्यो; ते वखते लोकोने एवी शंका थक्ष के, शुं श्रा पर्वतोना शिखरोने नांगी नाखशे ? के पृथ्वीने फाडी नाखशे ? पढी हाथी जेम पोतानां मजबूत दांतोथी नगरनां दरवाजाने, तेम तेणे ते दंडथी चक्रीना हृदयमां ताडना करी. ते घाथी चक्रीन दृढ बख्तर पण चुर्णित थश् गजु; अने तेथी वादलांमांथी निकलेला सूर्यनी पेठे प्रगट कांतिवाला ते देखावा लाग्या, पढी कल्पांत कालनो मेघ तडिदंडथी जेम पर्वतने, तेम चक्रीए ते दंडथी बाहुबलिने ताडना करी.ते वखते बाहुबलिप्रते पोताना अपराधनां जयथीज होय नहीं जेमतेम ते लोखंडनो दंड नांगी गयो. ते दंडघातथी बाहुबलि धुंटणसुधि पृथ्वीमां समा गया; अने ध्यानमा रहेला योगीनी पेठे क्षणवार बेजान रह्या. पनी कादवमा डुबेला हाथीनी पेठे पोतानुं अंग कंपावीने ते तुरत बहार निकट्या; तथा
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org