________________
२५४
शत्रुजय मादात्म्य. मित्राश्नी पेठे वृद्धि पामवा लाग्यो. एवी रीते शास्त्र संबंधि वादमां पण सर्वनी सादीए बाहुबलिनी जीत थ. पडी बाहुबलिए फरीने चक्रीने कडं के, हे जगन्नाथ ! श्रा काकतालीय न्यायथी में तमोने जीत्या बे, पण तेथी तमो विषाद करो नहीं ? हजु मुष्टियुद्ध करो ? एवी रीतनां बाहुबलिना वचनथी उत्साहवंत थयेला जरताधिपे मुष्टियुजमाटे जंचे प्रकारे जुजास्फोट कर्यो. पळी ते बन्ने कटीपर पट्टा बांधीने, तथा पगनां धवकाराउथी पृथ्वीने उंची नीची करता थका खेलवा लाग्या. पडी ते सिंहनाद करता थका वायुवेगथी जेम वृदो, तेम आकाशपातालने उंचं नीचुं करता थका शोजवा लाग्या. वली ते वारंवार कुदीकुदीने पगोथी पृथ्वीने ताडन करता थका कूर्मराजने पण प्राणसंदेहनां संकटमा पाडवा लाग्या. वली ते नजदीक नजदीक रहेलां वृदोनी पेठे, एक बीजानी नुजाउँने मरडता थका नेटवा लाग्या, तथा ततक्षण विखुटा पडवा लाग्या. पठी बाहुबलिए क्रोधायमान थश्ने चक्रीने हाथमां लेश्ने दडानी पेठे आकाशमां वेगथी उगल्या. ते वखते “था चक्री खंडने जीतीने हवे शुं श्राकाशने पण जीतवानी श्छा करे ?” एवी शंकावाला देवोथी को. तुके करीने जोवोता, ते चक्री योगीनी पेठे आकाशने तेजस्वी करता थका तेने उलंगीने अदृश्य थया. ते वखते बन्ने सैन्योमा मोटो हाहाकार थक्ष रह्यो; तथा आकाशमां रहेला देवोंने पण म्लानि श्रावी ग. ते वखते बाहुबलि शोचवा लाग्या के, धिक्कार ने मारा था उश्रृंखल बलने! तथा मने अविवेकीने! तथा धिक्कार ! मारा था राज्यमाटेनां लोजने! अने बन्ने राज्योनां मंत्रिने पण धिक्कार !!! पण हवे आवी शोचनाथी शुं थवानुं ले ? माटे जेटलामां आ मारा मोटा नाश् पृथ्वीपर पडीने चूर्ण नथ जाय, तेटलामां तेनो उपाय करूं. एम विचारि तेमणे पोताना बन्ने हाथोने शय्यानी पेठे विस्तार्या; तथा ऊंची दृष्टि करीने पगनां अग्र जागथी पृथ्वीने स्पर्श करीने उन्ना. पली आकाशने दीपावता एवा विद्युदंडनी पेठे पडता चक्रीने बाहुबलिए जीली लीधा. पली चक्री अत्यंत उग्र मुष्टिने उगामीने खेचरोने त्रास पमाडता थका बाहुबलिप्रते दोड्या. पली चक्रीए ते मुष्टि बाहुबलिने माथामां मारवाथी, ते जाणे जरा आंखो विंचीने कंक याद करता होय नहीं, तेवा देखावा
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org