________________
१५६
शत्रुंजय माहात्म्य.
हाथमा लोहदंड लीधो. ते वखते " शुं था ताराउने पाडी नाखशे ? के पर्वतोने चूरी नाखशे ? के पक्षिनां मालाउनी पेठे श्राकाशमांथी विमानोने फेंकी देशे ?” एवी रीते लोकोथी शंका कराता, अने जोवाता एवा बाहुबलिए यमनी पेठे चक्रीने बलथी ताडना करी. ते दंडघातथी ची बेक कंठसुधि जमीनमां डुबी गया; अने तेथी राहुथी जरा यसाएला चंद्र सरखा ते देखवा लाग्या. ते वखते बाहुबलि शोचवा लाग्या के हो ! जानां वधथी मने मोटुं छाने दुःसह पाप थयुं ! तथा अरे ! में कुपुत्रे तातना वंशने कलंकित कर्यो !! एवी रीते बाहुबलि जेटलामां शोच करे बे, तेटलामां सूर्य सरखी कांतिवाला चक्री ते व्यथाने तजीने पृथ्वीमांथी बहार निकल्या; तथा विचारवा लाग्या के, देवोथी जेम इंद्र, हरिणोथी जेम सिंह, तथा ताराउंथी जेम चंद्र, तेम चक्री बीजा राजाJथी जीताय नहीं !! माटे साठ हजार वर्षोसुधि में जे दिग्जय कर्यो, ते शुं श्रा बाहुबलिमाटेज कर्यो ? के जेथी श्र मने मारवाने उद्यमवंत थयो बे ! ! ! वली वासुदेवनी पेठे एकी वखते वे चक्री थाय पण नहीं; केम के जिनागमनी वाणी शुं वृथा थाय ? माटे खरेखर हुं चक्री नथी, पण या चक्री बे; श्रने आजदनसुधि में तेना सेनापतिनी पेठे दिग्जय कर्यो. एवी रीते मनमां चिंतातुर थएला ते चक्रीना हाथमां तेज वखते सूर्यसरखी कांतिवायुं, तथा अग्निकणाने उडाडतुं चक्ररत्न श्राव्यु. ते चक्रनां श्राववायी पोताने चक्री मानीने, तथा चक्रने जमावी ने गर्वथी ते बाहुबलिने युं के, हे बाहुबलि ! हजु पण कई बगडी गयुं नथी; माटे देवोए पण मानेली, एवी मारी श्रज्ञाने तुं मान बोडीने अंगीकार कर ? वली तुं नानो जाइ बे, तेथी तारा पूर्वना सघला अपराधो हुं क्षमा करीश, अने तारा वधथी मने जातृहत्यानुं पाप पण न लागे तो सारुं ! वली तीर्यंचोमां पण जेम हाथीथी मोटो सिंह, अने तेथ मोटो अष्टापद बे, पण ते सघला शुं राजाने वश नथी यता ? एवी रीते बाहुनां बलथी तारे पण गर्व करवो लायक नथी, केम के सघला बलवान राजाने पण चक्रीनी श्राज्ञा माननाराज थाय बे. एवी रीते बोलता चक्रीने बाहुबलि पोतानां खनाउपर दृष्टि नाखता थका गंजीर वाणीथी कड़ेवा लाग्या के, हे खार्य ! था तमारी क्षत्रीयपणानी
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org