________________
२४७
शजय माहात्म्य. वीरो मांहोंमांहें खडवा लाग्या. एवी रीते ते बन्ने सैन्योनो जयंकर रणसंग्राम बार वर्षीसुधी चाल्यो. हवे प्रजातमां रणतुरीउथी फरीने वी पहोंचेला लश्करी महाक्रोधथी शस्त्रोनो वरसाद वरसाववा लाग्या. ते वखते जरतनां कालसेन अने वीरसेन नामनां पुत्रो, तथा महायश श्रने सिंहसेन नामनां बाहुबलिनां पुत्रो लडवा लाग्या; वली कालमेघ अने महाकाल, सिंहविक्रम अने सुंदर एवी रीतनां कुमारो मांहों मांहें रणसंग्राम करवा लाग्या. तेनां रथोनां चित्कारोथी पृथ्वीतल कंपवा लाग्यु. अने बाणोनां प्रहारोथी श्राकाशमां रदेला देवो पण त्रास पामवा लाग्या; वली तेऊनां सिंहनादोथी सिंहादिक पशुउँ पण हरिणोनी पेठे दूर नाशवा लाग्या; तथा तेऊनां जुजास्फोटोथी पर्वतो पण फाटवा लाग्या. ते वखते श्री नरत महाराजाना मोटा पुत्र सूर्ययशाए कल्पांतकाले उपांत थएला समुनी पेठे गर्जना करी; पड़ी ते उंचे प्रकारे नाद करतो थको तथा पोतानां हाथमा धनुष्य धारण करतो थको, बाणोनां समूहोने फेंकतो थको, सैन्यनां समूहने मूर्जित करतो थको, वायुथी जेम पर्वतो, तेम वेगयी हाथीने लोटावतो थको, मूर्तिवंत यमनी पेठे सुनटोनां समूहने हणतो थको, रथोने चूर्ण करतो थको, घोडाऊनां समूहने घुमावतो थको, रथनां चक्रनां शब्दोथी पृथ्वीमंडलने दोन पमाडतो थको, वीरोनां कलेवरोथी गीधो अने शियालोने लोनावतो थको, पु:सह पराक्रमथी पोताना पिताने श्रानंद श्रापतो थको, महान राजाउने जडमूलथी काढी नाखतो थको, तथा अगल रहेलाउने जश्मरूप करतो थको, बाहुबसिनां लश्करप्रते दोड्यो. एवी रीते पोतानी सेनानो संहार करता सूर्ययशाने जोश्ने, क्रोध पामेला बाहुबलि तेनी सामे रणनूमिमां आव्या; तथा पृथ्वीने धडो अने मस्तकोवाली,आकाशने शस्त्रोवाटुं, तथा दिशाउँनां चक्रने रुधिरवावं करवा लाग्या. पनी ते सूर्ययशाने कहेवा लाग्या के, हे वत्स! तुं वीरकंठ (बालक) बतां पण मारी सेनामांश्रावी रीते कुजे , तेथी हुँ खुशी थयो बुं, केम के,ते वंशनी शोजा वधारी जे. वली त्रणे लोकमां पण एवो कोश् माणस नथी के, जे मारा क्रोधने सइन करी शके, माटे तुं जलदी मारी दृष्टिथी दूर था? केम के, तुं मने मारा सोमयशा सरखो . ते सांजलीने, सूर्ययशा उत्साह सहित जाणे
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org