________________
२४७
चतुर्थःसर्गः थीपर बेसी सिंहनाद करी समरांगणमां आव्यो. तेनां बाणोनुं श्राकपण, संधान, के मोद कं पण शत्रुनां समूहो जोश शक्या नहीं; एवी रीतनां ते शार्दूलने बाणोथी उर्जय जोश्ने सुमतिए देवोथी पण ने नेदाय एवां दीव्य शस्त्रो तेनापर फेंक्यां. त्यारे प्रेमपाशोथी जेम प्राणी, तेम ते शार्दूल सिंहनी पेठे नागपाशोथी बंधायो थको चालवाने अशक्त थयो. तेनी पीडा जरा वेठीने, तथा तुरत सूर्यथी प्राप्त थएली विद्यानुं स्मरण करीने, हाथी जेम कमलनां तंतुउँने, तथा योगी जेम कुकमोंने तेम तेणे तुरत ते नागपाशोनां बंधनो ब्रोडी नांख्यां. पढ़ी वादलांमांथी निकलता सूर्यनी पेठे अधिक कांतिवालो थएलो ते शार्दूल खड्ग उगामीने क्रोधथी सुमतिपते दोड्यो. पठी सिंद जेम पर्वतने तेम हाथीने बोडीने तेणे सुमतिने क्रोधथी मस्तकमां खड्गथी मार्यो. ते घाथी ते विद्याधरना काचा घडानी पेठे बे टुकडा थ गया; अने रणसंग्राममां शार्दूलनो प्रताप पण बेवडो थयो. ते वखते सूर्य पण कमलोनां निमीलनने नहीं सहन करवायी जय पामीने श्रपर समुजप्रते गयो. पडी प्रजाते वैरीरूपी कमलोने नाश करनारो सोमयशा, तेजथी जाज्वल्यमान थश्ने चक्रीनी सेनासाथे लडवा लाग्यो. कालसरखो जयंकर एवो ते सोमयशा चक्रीनी सोनामांथी सर्व शस्त्रो ए. कां करीने बहु क्रोधथी तेनो वरसाद वरसाववा लाग्यो; त्यारे तेनी साथे चक्रीनां सैनिको सूर्यसाथे जेम अंधकारो तेम लडवा लाग्या. एक एवो पण ते सोमयशा रणमां अनेक सरखो थश्ने, हरिणोनी साथे जेम सिंह, तेम ते सघलाउँनी साथे लंडवा लाग्यो. एवी रीते वंटोलीयानी पेठे तेणे चक्रीनी सेनाने उन्मार्गे चडावी दीधी. ते वखते सूर्ययशानो सुरराज नामनो महाबलवान् पुत्र, सोमयशाने तेवी रीते नुकशान करतो जोश्ने तेनी सामे धस्यो. एवी रीते जयनी छावाला ते बन्ने ज्यारे एका थया, त्यारे लोकोनां मनमां क्षणवारसुधि प्रलयकालनी शंका थ. ते वखते तेचैनी बीकधीज जेम, तेम सूर्य अस्त थयो;तथा पाडो तेने जोवामाटे ते कौतुकी सूर्य उदय थयो. ते वखते शब्दबंधु थने वीरबंधु, महाबाहु अने सुबाहुक, धूपघट ने धूमकेतु, जयवीर थने महाजय, बालुक ने त्रिलोक, तथा कामनोज अने चंडक, एवी रीते चक्री अने बाहुबलिनां
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org