________________
२४४
शत्रुजय मादात्म्य. रूपी बीजो वाववा लाग्या; ते बीजोमांथी तेउनुं यशरूपी वृक्ष डालांउथी विस्तार पामीने श्रदय थयुं थकुं, त्रणे जगतमां व्यापवाने समर्थ थशे. हवे सिंहरथ कुमार क्रोधातुर थश्ने, सर्व शस्त्रोथी स्फुरायमान थयो थको चक्रीनी सेना प्रते पोतानो रथ वेगथी दोडाववा लाग्यो; ते वखते सिंहकर्ण कुमार, अग्निनी पाबल जेम वायु, तेम सर्वने संहार करवामां समर्थ थयो थको तेनी पाउल आव्यो. पड़ी ते बन्ने वीरो चक्रीनी सेनाने दोजाववा लाग्या, अने पृथ्वीने कंपाववाथी देवोने पण पुष्प्रेय थया. तेऊनां बाणोना पडवाथी ते नहीं सहन करी शकावाथी लश्करीउनी आंखो मीचा ग. ते संग्राममां रसिक श्रया थका हाथी, घोडा, रथ, पाला के राजाउँने पण गणवा लाग्या नहीं. एवी रीते तेऊना स्वबंद रीते चालवाथी लश्करमां श्रांतरो पड़ी गयो. त्यारे सुषेण पण मात्सर्यपणाथी प्रलयकालनां समुपनी पेठे, विविध प्रकारनां हथियारो सहित पवनवेगे दोड्यो. त्यारे बाहुबलिनां सैन्यनां राजा बोलवा लाग्याके, अरे ! श्राने मारो ! मारो ! पकडो ! पकडो ! पठी सुषेणे बाहुबलिनी सेनाने एवी तो विखेरी नाखी के, तेनी सामे को पण श्रावी शक्यो नहीं. पनी त्यां सुषेणे पेला विद्याधरनां पुत्रने जोश्ने त्रणे जगतने कोजावनारो धनुष्यनो टंकार कयों अने तेने कर्वा के, हे विद्याधर ! ते वखते सिंहरथे वचमां रथ नाखीने तारं रक्षण कर्यु हतुं, पण था समये तारुं रक्षण कोण करी शके तेम डे ? ते सांजलीने अनिलवेग पण महावेगथी तेनी सामे श्राव्यो. पण ततक्षण सु. षेणनां हथीयारोथी व्याकुल थर ते पाडो बल्यो. पनी त्यांची वेगसे हित उबलीने ते चक्रीनी हाथीनी सेनामां श्राव्यो, त्यां ते दडाउनी पेठे हाथीउने श्राकाशमा उडालवा लाग्यो, तथा तेउने पडता जीलीने मुष्टीउधी मारवा लाग्यो. ते को वखते पृथ्वीपर, तो कोश वखते आकाशमां, तो को वखते तीनें, तो कोश वखते फुदडी फरतो, तो कोश वखते चतुरंगी सेनामा देखावा लाग्यो. तेवी रीतनो तेने जोश्ने, हथीपर बेठेला चक्रीए क्रोधथी, इंज जेम वजने तेम तेनापर चक्रने मुक्यु. हजार श्राराउंमांथी निकलती ज्वालानी श्रेणिवाला सूर्यबिंब सरखां ते चक्रने जोश्ने घुवडनी पेठे ते विद्याधर जय पाम्यो. पठी तेणे विचार्यु के, अ.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org