________________
२४३
चतुर्थःसर्गः णने जरा हगव्यो. ते वखते ते विद्याधरे वीर्योल्लासथी वरसादनी पेठे महाध्वनिवालो सिंहनाद कर्यो. ते सिंहनादश्री अत्यंत हर्षित थएला बाहुबलिनां लश्करी तेनां पडघानी पेठे चारे कोरथी गर्जना करवा लाग्या. ते वखते क्रोधथी लाल थएलो, विकराल श्रांखोवालो, तथा सादात कल्पांतकालनां अग्निसरखो सुषेण सेनापति खड्गरत्न लेश्ने दोड्यो. ते वखते लोको एवी तर्क करवा लाग्या के, शुं श्रा सुषेण श्राखा जगतनो संहार करशे ? के पर्वतोने उखेडी नाखशे ? के पृथ्वीने फाडी नाखशे ? हवे तेवी रीते सुषेणने धसी श्रावतो जोश्ने सिंहरथ कुमारे वायुसरखा वेगवाला घोडाथी रथने वच्चे नांख्यो. त्यारे कांगपरनां पर्वतथी अटकावेलो समुनो मोजो जेम अटकी जाय, तेम महाबलवान सुषेण पण तेथी अटकी गयो. ते वखते युजनो साक्षी सूर्य पण बहु पडतां एवां सुनटोनां बाणोथी जाणे त्रास पाम्यो होय नहीं, तेम अस्ताचलप्रते गयो. त्यारे बन्ने राजाऊनी झाथी पूर्वापर समुजो. नी वेलानी पेठे बन्ने सैन्यो पागं वल्या. पड़ी ते महापराक्रमी वीरो केटलीक मेहेनते ते रात्रि गालीने, प्रजात काल थवाथी नाचवा लाग्या. पली ते पोतपोतानां बख्तरोतथा हथियारो धारण करीने तैयार करेला पोतपोतानां वाहनोपर चड्या. पड़ी ते वाजांनां शब्द प्रमाणे चालता थका रणनूमिपर श्राव्या; तथा प्रसिक पताकाउंथी उलखीने तथा एकबीजानां कुलादिकनुं वर्णन करीने, तथा बोलावीने बाणोनो वरसाद वरसाववा लाग्या. ते वखते पोतानां स्वामिना - पारूपी समुज्ने पार पहोंचवानी श्वाथी ते तीदण अणिवाला बाणोने पण गणकारता नहोता. वली ते समये बाणो, बाणोनी साथे घसावाश्री अग्मिने उत्पन्न करता थका, जोवा श्रावेला देवोने पण जय उपजाववा लाग्या. वली ते वखते घासथी जेम दरिजिनुं घर, तेम राजाउँ बाणोथी आकाशने आलादित करवा लाग्या, अने तेथी देवोने ते रणसंग्राम जोवामां विघ्न थवा लाग्युं. ते जयंकर रणसंग्रामने जोश्ने कायरो तो त्रास पामवा लाग्या, अने वीर पुरुषो तो ते महाघातोथी पण जाणे बेवडा थवा लाग्या. त्यां वीर पुरुषो, लोहीथी सींचाएली, तथा घोडाउँथी चूर्णित थएली पृथ्वीपर, हाथीनां कुंनस्थलोने नेदीने मोती
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org