________________
२४३
शत्रुजय मादात्म्य. वरसादथी दिशाउँने आलादित करता, विचित्र प्रकारना धनुष्योने ध. रता, सिंहनादथी गर्जना करता, नालांऊनां अपनागोने खद्योतरूप करता, खगोने विजलीरूप करता, पताकाउंने बगलीरूप करता, उबलती धूलिने वादलांरूप करता, कीर्तिरूप वेलडीनी वृद्धिमाटे रुधिररूपी पाणीथी पृथ्वीने सिंचता, पाउलनां योहाने जीवितदानथी चातकोनी पेठे संतुष्ट करता, तथा वाहनोथी पृथ्वीने पण स्पर्श नहीं करता, एवा ते सुजटो रणसंग्राममां थाम तेम नमता प्रलयकालनां मेघसरखा शोजता हता. वली. सैन्यरूपी समुअमां उबलता मोजांउनी पेठे क्रोधातुर थया थका तेजे, घोडा, रथ के हाथीने पण गणकारता नहोता. वली ते वखते त्यां हाथी सुंढमां योझासहित रथने लेश्ने तथा तेने श्राकाशमां जमाडीने पदिनां मालानी पेठे फेंकवा लाग्या. एवी रीते ते जयानक रणसंग्राम चालते बते कोश्क साहसी योको, पोतानी स्त्रीनां स्तननां वैरथी हाथीनां कुंजस्थलोने ताडना करवा लाग्यो. ते वखते सुषेण सेनापति पोतानां सैन्यनुं जरा मंदपणुं देखीने क्रोधातुर थयो थको, हथियारसहित घोडापर बेसीने प्रलयकालना अग्निनी पेठे श्रागल धस्यो. एवी रीते ते सुषेणे लीलामात्रथी सुजटोनां समूहोने तृणनी पेठे कापवा मांड्याथी तेनी सामे कोइ पण सुजट उनी शक्यो नहीं. एटलामां अनिलवेग नामनो महाविद्याधर सुजट बाहुबलिनां चरणोने नमीने पवन सरखा वेगथी सुषेणनी सामे दोड्यो, अने तेने कहेवा लाग्यो के, हे सुषेण ! तुं सेनापति बे, अने हुं तो एक बाहुबलिनो पालो हुँ, पण मारूं जुजाबल तुं जो ? तेने जो महापराक्रमी सुषेण पण समुषसरखी गर्जनाथी श्राकाशपातालने पण गजाववा लाग्यो. तुल्य बलवाला ते बन्ने हर्षयुक्त थया थका रोमांचकंचुकथीते वखते बखतरने पण फाडवा लाग्या. पली ते बन्ने बाणोथी लडता थका देवोने पण जगतनां नाशनी शंका कराववा लाग्या. वली ते आकाशमां रही जोता देवोनां विमानोने बाणोना स्पर्शथी त्रास पमाडवा लाग्या. मदोन्मत्त थएला हाथीउनी पेठे एक बीजानां यशनी श्छा राखता, तथा क्रोधथी लाल अांखोवाला ते बन्ने, सैनिकोने फुःखे जोवालायक थया. प्रलयकालमा पर्वतनी साथे जेम पर्वत अथडाय, तेम अथडातां थकां ते विद्याधरे सुषे
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org