________________
१२४
शत्रुजय मादात्म्य. हाथी जेम कमलनीनां बंधने, तेम तमारी थाझाने सहन करशे नहीं. अने एवी रीते ते अविनयीने शिक्षा करवाथी तमारो लोकापवाद थशे नहीं, अने तेथी तमारी पण जीत थशे. एवी रीतनुं सचीवनुं वचन सांजलीने चक्रीए, नीति जाणनार, तथा वाचाल एवा सुवेग नामनां दूतने बाहुबलिप्रते मोकल्यो. पड़ी ते सुवेग पण पोतानां स्वामीनी आज्ञा ले. श्ने, तथा वेगवाला रथमां बेसीने, राजनां मूर्तिवंत उत्साहनी पेठे चालवा लाग्यो. उत्तम सैन्यनां परिवारवाला ते सुवेगे पण मार्गे चालतां शत्रुसरखां अपशुकनोने जरा पण गणकार्यां नहीं. ते वखते गधेडो नश्मादिक स्थानमा रहीने खराब रीते जुकवा लाग्यो; तथा धूलि उडाडतो वायु तेनी सन्मुख वावा लाग्यो, अने प्रचंड कालदंडनी पेठे कृष्ण सर्प तेनी अगाडी थश्ने जवा लाग्यो; एवी रीतनां अपशुकनोने जाणतां थकां पण दूत वेगथी जवा लाग्यो, केम के, तेवा माणसो स्वामीना कार्यमाटे विलंब करता नथी. वली सिझा मार्गमां पण तेनो रथ जडना चित्तनी पेठे स्खलना पाम्यो, तेम तेनी डाबी आंख फरकवा लागी. एवी रीतनां अरिष्टोथी पगले पगले वारण करातो पण ते अनुक्रमे कुछ जंतुथी उस्तर वनमां गयो. त्यां को जगोए जयंकर हाथी सरखा नीलोने, तो कोई जगोए मारेल ने हाथी जेए, तथा लाल चणोजी सरखी श्रांखोवाला सिंहोने, तो कोई जगोए हाथीथी उखेडाता पर्वतनां टुकडा सरखा वृक्षोने, तो कोई जगोए श्राश्चर्यकारी चित्राउने, अने मुंडनां समूहोने, तेम पोकार करता, चालता तथा युद्ध करता श्रने बलवानोने पण जय श्रापता केटलाक मुष्ट जंगली प्राणीउने जोतो थको, मृत्युनां क्रीडावन सरखां, तथा कालरात्रिने आनंद आपनारां, तथा वृदोनी घटाथी नथी देखातो सूर्य ज्यां एवा वनने ते सुवेग उलंगी गयो. पनी अनुक्रमे ते ब खंडथी बीजा, तथा अखंड लक्ष्मीनां स्था. नक सरखा, श्रने इंजने रहेवानां घर सरखा बाहुबलीना बहलि देशमा पहोंच्यो. ते त्यां ठेकाणे ठेकाणे तथा गाम गाम प्रते मनोहर गोपीउथी गवाता श्री युगादीशप्रजुनांगुणग्रामोने सांजलवा लाग्यो. वली पर्वत,गाम, सीमा विगेरेमा बाहुबलिना लोकोत्तर बलतुं मांहोंमांहें थतुं वर्णन तेणे वारंवार सांजल्यु. वली त्यां तेणे बाहुबलि शिवाय बीजा राजाने नहीं जा
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org