________________
આપણા હાથમાં નથી, પરંતુ એ બે ઘટનાઓની વચ્ચે જીવન છે એ આપણા હાથમાં છે. જીવનને શા માટે મનગમતાં સુખોથી ના શણગારવું? ધર્મગુરુઓ એટલી હદે સુખનો વિરોધ કરે છે કે જાણે સુખ નકામું હોય ! ધર્મગુરુઓના સુખવિરોધી બરાડા સાંભળીને ‘દ્રાક્ષ ખાટી' હોવાનો આપણો વહેમ મજબૂત થઈ જાય છે.
સુખ મેળવવા માટે મહેનત કરવી પડે, સંઘર્ષો વેઠવા પડે... સુખ કોઈનેય અમથું-અમથું રસ્તામાં પડેલું જડી જતું નથી. પુરુષાર્થ અને સંઘર્ષોથી ભયભીત લોકો સુખને વગોવીને દૂર ભાગી જાય છે. કોઈ ખૂણામાં બેસી જઈને કશુંય કર્યા વગર દુઃખનો જયજયકાર કરવા મંડી પડે છે અને સુખવિરોધી રાગડા તાણે છે. બાવળના સૂકા થડિયાનો આદર કરનારા લોકો ગુલાબના ફૂલછોડ પ્રત્યે ધૃણા કરનારા થઈ જાય છે.
દરેક ધર્મગુરુને થોડાક વેવલા ભક્તોની અને કહ્યાગરા ચેલાઓની તીવ્ર વાસના હોય છે. કહેવાતા ત્યાગીઓ પોતાના સંયમજીવનના અમુક વર્ષ પૂર્ણ થાય એટલે ઉજવણી કરાવે છે. દંભ અને આડંબરની પરાકાષ્ઠા તો ત્યારે આવે છે કે જ્યારે ગુરુએ પોતે જ ઉજવણીના ભવ્યાતિભવ્ય મહોત્સવનું આયોજન કરાવ્યું હોય અને છતાં ડાહ્યા થઈને એમ કહેતા હોય કે આવું બધું કરવાની મને તો કોઈ જ જરૂર જણાતી નથી, ભક્તોની લાગણીનું માન જાળવવા ખાતર જ આ કાર્યક્રમ યોજાયો છે...! પોતે પાટ ઉપર પલાંઠી વાળીને બેઠા હોય, સામસામે માન-સન્માન, બહુમાન કરાવતા હોય, બુલંદ સ્વરે પોતાના જ નામના જયજયકાર કરાવતા હોય. છતાં પોતાને એ બધામાં જરાય રુચિ નથી એમ વારંવાર કહ્યા કરતા હોય ત્યારે સામે બેઠેલા ટોળામાં જે શાણા લોકો હોય છે તે મૂછમાં મલકતા રહે છે ! જે ધર્મગુરુના ભીતરમાં ઉજવણીની પજવણી સતત રહ્યા કરતી હોય, એનાથી દૂર રહેવામાં જ ભક્તોની ભલાઈ છે.
ગુરુને ખાવા માટે ભોજન જોઈએ છે અને ગૃહસ્થને પણ ભોજન જોઈએ
ગુરુને પહેરવા માટે વસ્ત્રો જોઈએ છે, ગૃહસ્થને પણ પહેરવા માટે વસ્ત્રો જોઈએ છે.
ગુરુને રહેવા માટે મઠ-ઉપાશ્રય કે આશ્રમ જોઈએ છે તો ગૃહસ્થને પણ
102 માં મારા મહાવીર, તારા મહાવીર જાઓ
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org