________________
પિતાને પૂછીને દીક્ષા લઈશ.” એમ કહી માતાપિતા પાસે આવ્યું અને દીક્ષા લેવાની રજા માગી. તે વખતે તેના માતાપિતાએ ઘણે કલ્પાંત કર્યા છતાં સુબાહુએ કહ્યું કે-“હું સંસારમાં રહીશ નહીં. કારણ કે આ સંસાર અનિત્ય છે અને મૃત્યુ બળને, વૃદ્ધને, યુવાનને, નિર્ધનને, ધનવાનને-કેઇને મૂકતું નથી. હું તમારી પહેલાં કે પછી ક્યારે મૃત્યુ પામવાને છું તે જાણતા નથી. વળી વિવિધ પ્રકારના આધિવ્યાધિનું ઘર અને જર્જરિત થઈ ગયેલા ઘરની અથવા માટીના ભાંડની જેવું આ શરીર કયારે નાશ પામશે તે કહી શકાય તેમ નથી. વળી આ સ્ત્રીઓ તથા ભંગ તે તજવા લાયકજ છે.” આ પ્રમાણે ઘણી યુક્તિઓ વડે માતાપિતાને સમજાવી–તેના આગ્રહથી એક દિવસ રાજ્યનો સ્વીકાર કર્યો. રાજાએ રાજ્યાભિષેક કરીને પૂછયું કે-“તને શું આપું?” એટલે સુબાહુએ કહ્યું કે-૧રહરણને પાત્રો આપે.” પછી બે લાખ દ્રવ્યવડે કુત્રિકની દુકાનેથી તે વસ્તુ મંગાવીને ગન્ધદકવડે દીક્ષા સંબંધી સ્નાન વિધિપૂર્વક કરાવ્યું. પછી યથાયોગ્ય વસ્ત્રાલંકાર ધારણ કરાવીને સે સ્તંભવાળી અને એક હજાર મનુષ્ય ઉપાડે તેવી શિબિકામાં બેસી આગળ આઠ આઠ હાથી, ઘોડા, રથ વિગેરે ચાલતાં મેટા પરિવાર સાથે વિરપ્રભુ પાસે આવી વસ્ત્રાલંકાર ઉતારી સુબાહુ કુમારે વીરપ્રભુ પાસે ચારિત્ર ગ્રહણ કર્યું.
ત્યારપછી છઠ્ઠ અડ્ડમાદિ તપ કરતાં સુબાહુ મુનિ અગ્યાર અંગના વેત્તા થયા. કાળ કરીને સૌધર્મ દેવલોકમાં દેવ થયા. ત્યાંથી ચ્યવી મનુષ્ય થઈ સનત્કુમારે, ત્યાંથી મનુષ્ય થઈને બ્રહ્મદેવલેકે, ત્યાંથી મનુષ્ય થઈને મહાશુકે, ત્યાંથી મનુષ્ય થઈને
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
