________________
અધ્યાય ૭
૧૦૧
(સ્ત્રગ્ધરા) ત્યાગે પ્રીતે પદાર્થો સુકરણમતિએ દાનપાત્રે સુરીતે, દાતા નિસ્પૃહી હૈને વિધિરહિત તે ગુણવૃદ્ધિ નિમિત્તે જેથી ન્યાયી વ્યવસ્થા સકલગુણ વધે માનવીના સમાજે, લેનારે હોયે, મતલબ ઉભયે દાનથી શ્રેષ્ઠ થાય. ૩૦.
ઉપસંહાર માનવ શરીર જ જેકે ઘણું પુણ્યના સંચય પછી મળે છે. પરંતુ આપણે ગોસ્વામીજીના શબ્દોમાં પણ જોયું કે માનવતા ન પમાય ત્યાં લગી તે મેક્ષની દિશા ઊઘડે જ નહીં. ભગવાન મહાવીરે પોતે જ નિર્વાણ પામતાં પહેલાં જ અણઉકેલ્યા પ્રશ્નોના સુંદર ઉત્તર આપ્યા. તેમાંથી શ્રી ઉત્તરાધ્યયનસૂત્ર રચાયું છે. તેમાં ધર્મશ્રવણ પણ માનવતા પછી જ થઈ શકે છે તેમ બતાવ્યું છે. કદાચ પિતે કેવળ જ્ઞાન પામ્યા પછી જે પ્રથમ દેશને આપી તે નિષ્ફળ ગઈ હતી, તે અનુભવે પણ આ વાત કહી હોય એ બનવા જોગ છે. ભવ્યત્વ અને મનુષ્યત્વ વચ્ચે કોઈ તાત્વિક ભેદ જણાતું નથી. અને આજે જ્યારે વિતાને દુનિયાને એક કરી દીધી છે, નિકટ લાવી દીધી છે ત્યારે ધર્મનું ખેડાણ જ તે માનવજાતને પ્રાણિમાત્રના વાલીરૂપ બનાવી આખા જગતનું કાયમી પ્રેય-શ્રેય સધાવી શકશે. જેમાં પ્રાણિજાતનું આખુંયે પરિસ્થિતિ પરિવર્તન – એટલે કે પરસ્પર એક બીજાને રંજાડડ્યા વિના ઉપયોગી થવાની વાત સહજ બને . વિચાર પરિ. વર્તન એટલે આખીય માનવજાત સત્ય અહિંસારૂપ ધર્મની પ્રેમી બની, તેવું આચરણ કરવા તત્પર થાય છે. તથા હૃદય પરિવર્તન – એટલે માનામાંથી વ્યક્તિગત એવા સજજન માણસે. સવિશેષ પાકે કે જેઓ પોતે તે સાચે માગે વળે જ, પરંતુ બીજા માનવોને પણ સાચે માર્ગે વાળી શકે તેવા પ્રભાવશાળી બને.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
