________________
(૧) ફિટ્ટાવંદન :
ફિટ્ટા એટલે રસ્તે.
રસ્તામાં ગુરુદેવ મળી જાય તે વખતે ગુરુદેવને જોતાં–વેત કરવામાં આવતું વંદન, તે વખતે “મથએણ વંદામિ” એટલે જ પાઠ બેલવાને છે; અને તે વખતે બે હાથ જોડવાપૂર્વક મસ્તક નમાવવાનું હોય છે.
આ ફિટ્ટા–વંદન ગૃહસ્થ શ્રાવકે અને શ્રાવિકાઓસહુ – પૂજ્ય સાધુ-સાધ્વીજી ભગવંતને કરી શકે. એટલું જ નહિ પરંતુ સાધ્વીજીએ મુકામમાં આ વંદન સાધુ–ભગવતેને કરે કે શિષ્યો આ વંદન કરે ત્યારે તે ગુરુ સાધુ –ભગવંતે તેમને મયૂએણ વંદામિ” બેલ વાપૂર્વક આ વદન કરે છે
જે ગૃહસ્થ શ્રાવક-શ્રાવિકાઓ પરસ્પર મળે તે આ વંદન ન કરે, પરંતુ “પ્રણામ બેલીને હાથ જોડવાપૂર્વક માથું નમાવીને નમસ્કાર કરે. (કેટલાક જયજિનેન્દ્ર બોલવાનું કહે છે. પરંતુ એ જૈનેતર આગળ બેલિવું ઉચિત છે. જેના પ્રત્યે તે પ્રણામ જ કહેવાના હેાય માટે).
જે અજૈન મળે તે તે જ્યારે જય સીયારામ કે જય શ્રીકૃષ્ણ વગેરે બેલે ત્યારે શ્રાવક કે શ્રાવિકા તેને “જય જિનેન્દ્ર” એટલું કહે, (૨) થોભવંદન :
ભ એટલે થોભીને. ઊભા રહીને બે પંચાંગ પ્રણિપાતપૂર્વક ઈચ્છકાર, અબૂદિઓ.... સૂત્રપાઠ સહિતનું
વંદન.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
