________________
૧૦૬ : ષડૂદશન સુમેાધિકા
એક દિવસ અચાનક આયુક ની પૂર્ણાહૂતિ થવાથી આચાર્યશ્રી કાળ કરી સૌધમ દેવલેાકના નલિનીશુક્ષ્મ વિમાનમાં
ઉત્પન્ન થયા.
અંધારી રાત્રિના અણધાર્યાં બનાવની કાઇ મુનિને જાણુ ન હતી. આચાર્ય શ્રીના જીવે (દેવે) વિચાયુ` કે મારા વિના ચાગક્રિયા અધુરી રહેશે જેથી સાધુએ ઘણા કલેશ પામશે. માટે મારા પૂર્વે શરીરમાં પ્રવેશી ચેગક્રિયા પૂર્ણ કરાવુ
વિચારને અંતે તેમણે પેાતાના પૂર્વ શરીરમાં પ્રવેશી દરેક મુનિઓને યાગક્રિયા પૂર્ણ કરાવી, પણ છઠ્ઠા-સાતમા ગુણસ્થાને રહેલ મુનિએને અવિરતિ દેવ ક્રિયા કરાવી શકે નહિ. તેથી આચાય શ્રીએ મુનિઓને અનેલ હકીકત કહી પોતાના અપરાધની ક્ષમા યાચી અને અદૃશ્ય થઇ સ્વસ્થાને ગયા.
શરીર ત્યાંને ત્યાં પડી રહ્યું, તેની ઉત્તરક્રિયા કર્યાં બાદ ઘણા મુનિએમાં અવ્યક્તદૃષ્ટિ આવી. તેએ વિચારવા લાગ્યા કે–
આપણા આચાર્ય શ્રીએ દેવ હાવા છતાં આપણુને ક્રિયા કરાવી, એ અવિરતિ છતાં વિરતિધર આપણે તેમને વંદન કરી મિથ્યાઆચરણ કર્યું, અત્યારે પણ જે સાધુએ છે તે બધા મુનિ છે કે દેવ મુનિએ જ છે એની ખાતરી શુ? દેવ પણ કેમ ન હાય ? દેવ હાય અને વદન કરીએ તે દેષ લાગે, માટે અત્યારે સારી વાત તે એ છે કે કેાઇએ કોઇને વ ંદન ન કરવું, ભલે લાભ ન થાય, નુકશાન તા નહિ થાય ને ?
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
