________________
પદર્શન સુબોધિકા : ૧૦૫ એ વિચાર સત્ય નથી, જીવના બે પ્રદેશ, ત્રણ પ્રદેશે, સંખ્યાત પ્રદેશે, અસંખ્યાત પ્રદેશ. યાવત એક પ્રદેશ ન્યૂન જીવના સર્વ પ્રદેશે પણ જીવ છે એ પ્રમાણે કહી શકાય નહિ. પણ સંપૂર્ણ લેકાકાશના પ્રદેશ પ્રમાણ પ્રદેશવાળ એ જ જીવ કહેવાય છે.
આ પાઠ ઉપરથી મનન કરી તિષ્યગુણાચાર્યે એવો નિર્ણય કર્યો કે જ્યાં સુધી એક પ્રદેશ ન્યૂન હોય ત્યાં સુધી શેષ સઘળા પ્રદેશને જીવ ન કહી શકાય તેથી નકકી થાય છે કે તે અંતિમ પ્રદેશમાં જ જીવ છે. માટે અંતિમ પ્રદેશમાં જ જીવ માન જોઈએ. એ જ પ્રમાણે દ્રવ્યને વિચાર કરીએ તે દરેક પદાર્થના અંતિમ પ્રદેશે જ દ્રવ્ય માનવા જોઈએ. આ નિર્ણયને અનુસાર તેઓ અન્ય પ્રદેશવાદ” ફેલાવવા તૈયાર થયા
પરંતુ આત્મકલપા નગરીમાં મિત્રશ્રી નામના શ્રાવકે કુરિયાને સાથ વગેરે વહેરાવવાના બહાને તેમને ભૂલ સમજાવી. તિષ્યગુપ્ત ભૂલને એકરાર કરી આચના કરી પુનઃ સ્વચ્છમાં આગમન કર્યું.
(૩) આર્ય અષાઢાચાર્ય –ભગવાન મહાવીર પરમાત્માના મક્તિગમનથી ૨૧૪ વર્ષ બાદતામ્બિકા નામની મહાનગરીમાં આર્ય અષાઢાચાર્ય પધાર્યા, તેઓની વૈરાગ્યરસ સિંચતી વાણીથી અનેક લેકે ધર્માભિમુખ બન્યા. આર્ય અષાઢાચા પણ અનેક ક્રિયાઓ અપ્રમત્તભાવે કરાવી.
આ દિવસોમાં પિલાષાઢ નામના ચૈત્યમાં મુનિઓને વેગ ચાલતા હતા, સઘળી ક્રિયા શ્રી અષાઢાચાર્ય સ્વયં કરાવતા.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
