________________
અંબડ શ્રાવકે પ્રતિમા વાંદો છે તે વિષે આ પાઠને આણંદના પાઠની સરખે કરાવે છે પણ આણંદ - ગ્રહસ્થ છે અને અંબડ સન્યાશી એટલે પરિવાજાક છે માટે તે બંનેનો પાઠ સરખો હોય નહિ. વળી આણંદન પાઠ અમે આગળ લખી ગયા છીએ તેની સાથે આ પાઠને સરખાવી જોતાં જણાશે કે આણંદના પાઠમાં અન્ય દર્શનને અસણ, પાણ, ખાદીમ, સ્વાદમ દેવું નહિ, વારંવાર દેવું નહિ, વગર બોલાવે બોલાવવું નહિ, વારંવાર બોલાવવું નહિ એ પાઠ છે અને આમાં તિ પાઠ નથી. કારણ કે અબડ પરિવાજ છે અને અન્ય તિથીઓ અબડને ગુરૂ તરીકે માને છે તેથી તેનાથી અન્ય દર્શનીને બોલાવવા વગેરેનો ત્યાગ બની શકે નહિ. વળી આણંદના પાઠમાં શ્રમણ નથને અનાદિક આપવાનો પાઠ છેતિ આ પાઠમાં બીલકુલ નથી કારણ કે અંબડ પરિવાજનક છે તે પર વહે ભિક્ષાવતિ તરીકે જમે છે તો તે આસન પાન, સ્વાદમ, ખાદીમ વિગેરે શમણુનિ
થને ક્યાંથી આપે? વળી આણંદના પાઠમાં કોને વંદના નમસ્કાર કરું તે પાઠ મુદલ નથી અને આમાં અરિહંતને અને અરિહંતની પ્રતિમાને વંદન નમસ્કાર કરવાનો પાઠ છે. આટલો બધો ફેર છતાં જેઠમલછતિ બંને પાઠ સરખા કરાવે છે તે મિથ્યાત્વનો ઉદય છે.
વળી અહીં આ ચિત્ય શબ્દનો અર્થ મૂર્ખ જેઠાએ સાધુ એ કર્યો છે પણ તે ખોટો છે તે દષ્ટાંત સાથે અમે આણંદના પ્રશ્નમાં બતાવી ગયા છીએ.
વળી જેઠો મુઢમતિ લખે છે કે આ પાઠમાં ચેત્ય એટલે પ્રતિમા લેશે તે ગુરૂને વાંદવાનો પાઠ ક્યાં છે તિ બતાવો” તેને ઉત્તર–અન્ય તિથીના ગુરૂનો જ્યારે ત્યાગ કર્યો ત્યારે જેને મતના સાધુ વંદવા યોગ્ય રહ્યા એમ અર્થોપત્તિએજ સિદ્ધ થાય છે. જેમ કોઈ શ્રાવકે રાત્રી ભોજનનો ત્યાગ કર્યો તેને દિવસે ભોજન કરવું રહ્યું કે નહિ ? વળી કોઈ યોગીઓ વસ્તીમાં રહેવાને ત્યાગ કર્યો -- તે તેને વનમાં રહેવું રહ્યું કે નહિ? વળી કોઈ સમકતદરી પુરૂ
છનાણાના ઉત્થાપક જાણીને દંઢકોનો ત્યાગ કર્યો તો તેને જનારા પ્રમાણે વર્તનાર સુસાધુ વંદન યોગ્ય રહ્યા કે નહિ? એ દષ્ટાંતો
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
