________________
૧૪૪
સમ્યગ્ગદર્શન પછી તે દેવે પિશાચનું રૂપ બદલી દિવ્ય હાથીનું સ્વરૂપ ધારણ કર્યું, અને ફરી પિષધ શાળાએ જઈ કહેવા. લાગે :
હેકામદેવ! જે તે વ્રત છેડીશ નહિ તે તને. પિષધશાળામાંથી ખેંચી જઈ સૂંઢથી ઉછાળી પગેથી કચરી નાખીશ છતાં કામદેવ ડગ્યા નહિ, તેથી ત્રીજીવાર ભયંકર ઝેરી સાપનું સ્વરૂપ બનાવીને વ્રત નહિ છેડે તે ડંખ મારીને મારી નાખીશ, તેમ ધમકી આપે છે કુંફાડા મારે. છે છતાં શ્રાવક ડગતા નથી, ત્યારે મૂળરૂપ ધારણ કરી ધન્યવાદ આપે છે. કહે છે: “હે શ્રમણોપાસક ! તું ધન્ય છે, કૃતાર્થ છે. મનુષ્યભવનું ફળ તારા માટે સુલભ છે. કારણ કે “નિન્ય પ્રવચન”માં તને શ્રદ્ધા છે.” દેવરાજ શકેદની ઈનસભામાં તારી અડગતાની ખૂબ પ્રશંસા થતી હતી, તેમાં શ્રદ્ધા ન બેસતાં તારી કરી કરવા આવ્યો છું. પણ જેવું ઈદ્રમહારાજે કહેલ તેવાજ તમે અચળ છે. તેથી તમને ફરી ધન્યવાદ છે. મને ક્ષમા કરે દેવાણપ્રિય! તમે ક્ષમા આપવા ગ્ય છે. હવે ફરીથી હું આવું કાર્ય કદાપિ નહિ કરું.” આટલું કહી તે દેવ. કામદેવ શ્રાવકના પગે પડયે. અને વારંવાર ખમાવવા લાગે. ખમાવીને જે દિશામાંથી આવ્યું હતું તે દિશામાં ચાલ્યા ગયે.”
પછી તે કામદેવ શ્રાવકે ઉપસર્ગરહિત થઈ પડિમા પારી વિચાર્યું કે પ્રભુને વંદણા નમસ્કાર કરીને પાછ
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
