________________
૬૨
સમ્યગદર્શન - જિનવાણીની શ્રધ્ધા. હે ભવ્ય સુંદર છવ ! આ, આ સંસાર કારાગાર છે. છે દુઃખને ઝરણાં ઘણા ને કલેશને અંબાર છે. છે સ્નેહ ને વળી દ્વેષ તેમાં રેગ શેક અપાર છે. જે શેધવા ઇછે ખરે તે, સુખ અપરંપાર છે. ૧. જે વિશ્વમાં હુંકાર કરતાં, ચીસ પાડી ગાજતાં મેટા રાજેન્દ્ર દેવ ઈન્દ્ર, પૃથ્વી પર વિરાજતાં, ચાલી ગયા એ મહારથીઓ, કૃષ્ણ પાંડવ રાજવી તું કેણુ? ત્યાં વળી કાળ આગળ, તરણ તલ હે માનવી! ૨ સંભારતાં સૌ સાંભરે. જે આંહીથી ચાલી ગયા , માતા પણે પિતા પણે, વળી પત્ની પુત્રો જે થયા તેને સમરી રૂ ભલે. પણ કેણ રૂદન સાંભળે ? સંસારની આ અસારતામાં,”કેમ મન ના રે વળે! ૩. આ લેક છે, પરલેક છે, ને મેક્ષ છે પણ હા ખરે. વિશ્વાસ લાવે ઉરમાંહી, દષ્ટિ કરજે અંતરે. આરાધ્ય તું આરાધ્ય તું, એ મેક્ષ રૂડા સ્થાનને, એના વિના નહીં શાન્તિ મળશે, દે મૂકી સી માનને. ૪ આવ્યે અહીં તું, કયાં જવું છે? સ્થિરતા કહે કયાં થશે? આ દિવ્ય શક્તિમાનના રે, બંધને કયાં છૂટશે ?? કયારે થશે એ પૂર્ણ શાંતિ સ્વરૂપ દશા તુજ પ્રગટશે. રે રે હવે વિચાર કર તું, અવસર આવ્યું એળે જશે. પણ એ પ્રાપ્ત કરવા હૈયુ કોમળ, સ્વચ્છ ને નિર્મળ કરે. શ્રી વીરના હાર્દિક વચને, ઉરમાં હશે ધરે. રે મેહકારક રાગ , કઈ રીતે છેડશે. તે હર્ષ ને આનંદ સાથે, આત્મજયંતિ પામશે. ૬
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
