________________
(૩૬૮ પાંચ અગ્રતાને છોડી દે છે તેવી રીતે પછી આત્માનું શ્રેષ્ઠ નિર્વિ ક૯પ. પદ પામીને અહિંસાદિ પાંચ વ્રતેને પાળવાને પણ વિકલ્પ છોડી,
દે છે, અર્થાત વ્રતને પાળવાનું મમત્વ પણ તમને છૂટી જાય છે. ૧૨૧૨ પ્ર. ગોશાળાએ શ્રી મહાવીર સ્વામીની સમીપે આવીને બે સાધુઓને
(તેમના જ શિષ્યોને બાળી નાંખ્યા ત્યારે ભગવાને તેમની રક્ષા
કેમ ન કરી ? ઉ. જેને “હું ગુરુ છું, આ મારા શિષ્ય છે” એવી ભાવના નથી,
તેને તે કોઈ પ્રતિકાર કરવો પડતો નથી. તીર્થકર એમ મારાપણું કરે જ નહિ. “હું શરીર રક્ષણને દાતાર નથી, ફક્ત ભાવ ઉપદેશને દાતાર છું. જે હું રક્ષા કરું તો મારે ગે શાળાની રક્ષા કરવી જોઈએ, અથવા આખા જગતની રક્ષા કરવી ઘટે”, એમ વિચાર્યું. તે વખતે ભગવાને જે જરા અશ્વયપણું કરીને
સાધુની રક્ષા કરી હોત તે તીર્થંકરપણું ફરી કરવું પડત. ૧૨૧૩ પ્ર. વેતામ્બર મત પ્રમાણે પણ મુનિની ઉત્તમ દશા તે અચેલક
(નિ:વસ્ત્ર) દશા જ કહી છે તે સત્ય છે ? હા, આચારાંગ સૂત્ર આઠમાં અધ્યયન; પાંચમા, છઠ્ઠા અને સાતમા ઉદેશમાં અને નવમા અધ્યયન પહેલા ઉદ્દેશમાં કહ્યું છે કે મુનિએ વસ્ત્ર ઓછાં કરવાં એટલે કે એક વસ્ત્ર રાખવું, અને અંતે તે પણ છેડી અચેલ (વસ્ત્રરહિત) થઈ નિશ્ચિંત બનવું (૪૨૫). એમ કર્યાથી તેને તપ પ્રાપ્ત થાય છે (૪૨૯). જે લજજા જીતી શકાતી હેય તે અચેલ (વસ્ત્રરહિત) જ રહેવું. તેમાં રહેતાં તૃણસ્પર્શ, ટાઢ, તાપ, દંશમશક, તથા બીજા પણ અનેક અનુકૂળ-પ્રતિકૂળ પરિષહ આવે તે સહન કરવા (૪૩૪). ભગવાને લગભગ તેર. મહિના લગી તે (ઈન્દ્ર દીધેલું) વસ્ત્ર સ્કંધ પર ધર્યું હતું. પછી તે વસ્ત્ર છાંડીને ભગવાન વસ્ત્રરહિત અનગાર થયા. (૪૬૫). આધુનિક શોધક વિદ્વાને વસ્ત્રપાત્ર ધારણ કરવાની વેતાંબરીય મતની પરંપરામાં ભગવાન પાર્શ્વનાથની સવત્ર પરંપરાનું મૂળ
મુનિ દયાતાં નિજ આત્મને, જે સુખ લહે અનંત, લહે ન તે સુખ ઈન્દ્ર પણ, કટિદેવી-વિલંસત.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
