________________
આચારપ્રણિધિ
૧૦૭
ન ખેલતાં મૌનપણે જે કંઇ મળે તેમાં સંતેષ માને. પરંતુ પેાતાના નિમિત્તે ખરીદેલી, કરેલી કે લવાયેલી હોય તેવી તથા સચેત ભિક્ષા કદી ન લે.
[૨૪] સંયમી પુરુષ કદી (રાત્રિવાસ) ચેડા પણ આહારના સંચય ન કરે અને પ્રત્યેક જીવાની રક્ષા કરનાર તે સાધક નિઃસ્વાર્થ તથા (અપ્રતિબદ્ધતાથી) અનાસક્ત ભાવે સંયમી જીવનને વહન કરે. [૨૫] કઠણત્રતાને પાલક, અલ્પ ઇચ્છાવાળા અને સંતેષી જીવન ગાળનાર સંતુષ્ટ સાધક જિતેશ્વરાના સૌમ્ય અને વિશ્વવલ્લભ શાસનને (સાંભળીને) પ્રાપ્ત કરીને કદી પણ આસુરત્વ (ક્રોધ)
ન કરે.
નોંધ:-સ’ચમ, સંતાષ અને ઈચ્છાના નિરેષ્ઠ એ ત્રણ વસ્તુના જેમાં વિકાસ તે જૈન. આવેા સાધક જિનશાસનને પામીને પ્રસંગ પાયે પણ કાપ ન કરે. કારણ કે કાપ કરવાથી જૈનત્વ હણાય છે અને આસુરત્વ (આસુરીભાવ) ઉત્પન્ન થાય છે. આસુરી પ્રકૃતિને હણી દૈવી પ્રકૃતિને આરાધવી તે એક ધ શ્રવણનું ફળ છે.
[૨૬] સાંભળતાં કાનને સુખ ઉત્પન્ન કરે તેવા (મનેાહર) શબ્દો (સાંભળીને તે) તરફ રાગવૃત્તિ ન ધરે કિંવા ભયંકર કે કઠેર સ્પર્શ થયેથી તે તરફ દ્વેષ ન ધારણ કરે. પરંતુ સમભાવથી તેને દેકારા સહન કરે.
નોંધઃ—રાગના સ્થાનેમાં રાગ અને દ્વેષના નિમિત્તોમાં દ્વેષ થવા તે તા જીવાત્માને માટે પ્રકૃતિસિદ્ધ વસ્તુ છે. માટેજ તે બન્નેમાં સમાનવૃત્તિ જાળવી શકે તેજ શ્રમણ અથવા તેવી વૃત્તિને ઉપાસક તેજ જૈનસાધક ગણાય..
[૨૭] ભિક્ષુસાધક ભૂખ, પિપાસા (તૃષા), ઠંડી, ગરમી, હલકી શય્યા, અપ્રેમ ઉત્પન્ન કરે તેવા પ્રસંગ, સિંહ ઈત્યાદિ પશુ કિવા માનવ તરના ભયપ્રસંગ ઇત્યાદિ જે કં પરિષદેા (આકસ્મિક આવી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
