________________
वीशुं ? तथा हवे कोनी साथे जोजन करीशुं ? वली हे आर्य ! सघलां कार्योंमां हे वीर ! हे वीर ! एम बोलावीने तमारां दर्शनथी तथा अतिशय प्रीतिथी श्रमे हर्ष पामता हता. हवे श्राश्रय विनाना श्रमे कोनो आश्रय लइशुं ? वली हे बांधव ! श्रमारी यांखोने अमृतांजन सरखुं तमारुं अतिप्रिय दर्शन हवे मोने क्यारे थशे ? वली हे उत्तम गुणोए करीने मनोहर ! रागरहित चित्तवाला एवा पण तमे मोने क्यारे संजालशो ? एम बोलता थका अश्रु सहित खोवाला थया थका केटलाक ! कष्टथी पोताने घेर गया.
हवे प्रजुने दीक्षामहोत्सव वखते देवोए जे गोशीर्षचंदन श्रादिकथी तथा पुष्पोए करीने पूज्या हता, तेनो सुगंध चार महीनाथी पण अधिक प्रजुना शरीर पर रह्यो हतो, थने ते गंधथी | खेंचाइने जमराठे श्रावीने प्रजुने मंख देवा लाग्या. केटलाक युवानीयार्ड प्रजु पासे ते सुगंधी मागवा लाग्या, पण प्रभु तो मौन रह्या, तेथी ते क्रोधायमान थइने प्रजुने चाकरा उपसर्गो करता। हवा. स्त्रीर्ड पण प्रजुने अद्भुत रूपवाला तथा सुगंध युक्त शरीरवाला जोइने कामातुर थ थकी अनुकूल उपसर्गो करती हती, पण प्रभु तो मेरुनी पेठे स्थिर थया थका ते सघलुं सहन करता थका विहार करवा लाग्या. हवे ते दिवसे वे घमी दिवस बाकी हतो, त्यारे प्रभु कुमारग्राम प्रत्ये पहोंच्या, तथा त्यां रात्रिए कायोत्सर्गध्यानमा रह्या.
एटलामा कोइ गोवाली आखो दिवस हलमां बलदोने जोगीने संध्यावखते तेने प्रजुनी | पासे मूकीने गायो दोवा माटे घेर गयो, अने ते वेलो तो वनमां चरवा माटे चाया गया. पढी ते गोवालीए यावीने प्रजुने पूब्धुं के हे आर्य ! मारा बलदो क्यों बे ? पण प्रभु बोल्या नहीं, त्यारे ते जाएयुं के थाने खबर नथी, तेथी तेउनी वनमां ते शोध करवा लाग्यो. पढी बलदो तो थोमी रात्रि बाकी रही त्यारे पोतानी मेलेज प्रभु पासे याव्या. ते वखते गोवाली पण त्यां श्राव्यो, अने बलदोने जोइ तेणे विचार्य के हो ! याने खबर हती, तोपण तेथे मने याखी रात जमाव्यो
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
