________________
મિત્રશ્રી-ધનશ્રી લંભક
[ ૨૫૫ ]
દે.” તેઓએ કહ્યું, “અમને પુરુષાદ-મનુષ્યભક્ષકને ડર લાગે છે. બ્રાહ્મણ કે શ્રમણ ગમે તે હોય, જે અસુરી વેળાએ બહાર નીકળે છે તેને, તે ચીસો પાડતું હોય એવી સ્થિતિમાં, રાક્ષસ ખાઈ જાય છે.” આ પ્રમાણે તે ગામડિયાઓને દયા વગરના જાણીને, ગામથી થોડેક દૂર આયતન હતું ત્યાં હું ગયું. તેમાં પ્રવેશ કરીને, દ્વાર બંધ કરીને હું સૂઈ ગયે. અર્ધરાત્રિએ એક પુરુષ ત્યાં આવ્યો અને તે મેટા શબ્દથી કહેવા લાગ્યા, “પથિક ! દ્વાર ઊઘાડ, જેથી કમાડ ભાંગીને હું તારો વધ ન કરું.” તે શબ્દથી હું જાગી ઊઠ્યો. મેં કહ્યું, “ચાલ્યા જા, મારી ઊંઘ ન બગાડ નહીં તે હું તને શિક્ષા કરીશ.” એટલે ક્રોધ કરીને તે વધારે મોટા સાદથી બૂમો પાડવા લાગ્યો. પછી મેં કમાડ ઊઘાડયું, ત્યાં હાથમાં દંડો લઈને ઊભેલા, માટી કાયાવાળા, નગ્ન, જેના નખ, કેશ અને દાઢી વધી ગઈ હતી એવા, ભયાનક દાંતવાળા, મનુષ્યની ચરબીની ચીકણુ વાસવાળા, અને મોટા ખભાને કારણે ભયંકર દેખાવવાળા પુરુષને મેં જોયે. પિતાને માટે કેશપાશ ધુણાવીને તેણે દંડાનો ઘા કર્યો, પણ મેં તે ચુકાવ્યું. મેં તેને ગરદનથી પકડ્યો. પછી અમારું મુષ્ટિયુદ્ધ થયું. મેં પ્રહાર કરતાં તે મોટા સાદે બરાડવા લાગ્યું, અને પાછો હઠીને ફરી ફરી ધમાલ કરવા લાગ્યો. તેને ગાત્રનો સ્પર્શ ચુકાવતે હું પણ તેને મુષ્ટિઓથી અને અગ્ર હસ્તથી અટકાવતો હતો. તેના બરાડાના શબ્દથી ગામલોક જાગ્યા તથા પટનો અવાજ તથા કેલાહલ કરવા લાગ્યા. પછી પેલાએ મને પકડ્યો “આને ખરેખર પરાભવ કરવો જોઈએ” એમ વિચારીને તે મનુષ્યભક્ષીને મેં બે હાથથી દબાવ્યો, એટલે લેહી એકતા તથા મોટા સાદે ચિત્કાર કરતો તે નીચે પડ્યો. હું પણ પાછો દેવકુલમાં ગયા, અને “ પ્રભાતમાં સ્નાન કરીશ” એમ વિચારીને ત્યાં જ રહ્યો.
પ્રભાતમાં ઘણા ગામલોકો હથિયાર સાથે બહાર નીકળ્યા. ગેરુ-ધાતુથી વિભૂષિત જાણે હાથી પડયો હોય એવા મનુષ્યલક્ષીને તેમણે દેવકુલની બહાર પડેલ જે. એટલે તેઓએ સાદ કર્યો. મેં પણ લોકોને જોયા અને હું બહાર નીકળે. “દેવ ! ઘણાં હજાર વર્ષ સુધી આપ જીવતા રહો !” એમ કહીને તેઓએ એકી સાથે મને પ્રણામ કર્યા. તેઓ બોલ્યા, “આપ બૂમો પાડતા હતા એમ કપીને અમે માન્યું કે રાક્ષસ બ્રાહ્મણને ખાઈ ગયે છે. પણ સ્વામી! આપ તો દેવ છે, કેમ કે આ પ્રદેશના અકાલમૃત્યુરૂપ આ મનુષ્યભક્ષકને આપે નાશ કર્યો છે.” પછી સંતુષ્ટ થયેલા તેઓએ સંનિવેશની બહાર એક આઠ કલશવડે મંત્રથી પવિત્ર કરેલા પાણીથી, પહેલાં બ્રાહ્મણ દ્વારા અને ધવલ વસ્ત્ર પહેરેલી વૃદ્ધાઓ દ્વારા મને સ્નાન કરાવ્યું. પછી વિચિત્ર વસ્ત્ર, માલ્ય અને અનુષનવાળી કન્યાઓએ દિશાદેવતાઓની જેમ આવીને મને વસ્ત્રાભરણથી વિભૂષિત કર્યો, અને વદિત્રના મોટા નિનાદ સાથે જેને ધેળા બળદ જોડેલા હતા એવા રથમાં મને બેસાડવામાં આવ્યો. મંગલ વચનવડે અભિનંદિત થયેલે હું જેમાં તેરણ બાંધવામાં આવ્યાં હતાં તથા પતાકાની માળાઓની શોભા કરવામાં આવી હતી એવા તિલવસ્તકમાં પ્રવેશ્યા. જ્યાં વન્દનમાલા બાંધવામાં આવી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org