________________
પાંખણ
: ૩૪૭ : વેવણ લેજે તું લાવો ઘણે, તારે બારણે અવસર વિવાહતણે, તું પૈઠી છે ઘરને ખૂણે, કંચન મણી માણેક થાળ લહે. ૩ આ અવસર તુ કેમ થઈ ઘાંથી? તુજ આંગણ ત્રિભુવનપતિ ક્યાંથી ? દેવને દર્શન દુર્લભ જેહનું, સેજે મળવું થાય છે તેહનું. ૪ સહુ ઈદ્ર કરે તેની સેવા, એનું દર્શન જેમ મીઠા મેવા, ઉઠ ઉઠ તું વહેલી આવ વહેલી, આ કામમાં હમણું જઈને ભેળી. ૫ ઈને ભંડાર ઘણો જ ભર્યો, મણી કંચન કરીને જે ઠો , વલી જઈએ તે માંગી લેજે, તેણે જોઈએ તે સહુને દેજે. ૬ વેવાઇથી હામ રખે ખેતી, આડુંઅવળું તું શું કરે જોતી ? ઈદાણીએ ભીડ કરી તારી, તેણે વાત બની આવી ભારી. ૭ તે તો જાણતાં દીકરી દીધી હતી, શેભા રહેશે રે ઈક્રાણુ વતી, તારે મંદિર આવ્યો ત્રિજગધણું, ઉઠ ઉઠ તું વહેલી થઈ છે ઘણું. ૮ તવ સાંભળી કહે માસી સાસુ, એમ બેટી થાઓ છો શું ફાસુ, વિવેકનાં કારણું છે વહેલાં, પારકે ઘેર દીસો છે પહેલાં. ૯ એમ મેટો બોલ ન બોલે બહુ, પડે કારજ જાણે ત્યારે સહુ, ઘર ઘરની વાત છે સહેલી, માથે પડી વહેલી દેહલી. ૧૦ શીતણું વિધિ મે વરણું, હવે આવે પરસન છતની ધરણું, દ્વાણું સમ શણગાર ધરી, મણ મુક્તાફળનો થાળ ભરી. ૧૧ ગજરાજની પેરે ચાલ ચાલતી, શ્રીફળ સહુને અલાવતી, દ્રાણીઓ મંગળ ગાવતી, એમ સુર સુપ્રભુ પદ્માવતી. ૧૨
જીરે ઈંદ્રાણી પૂછે વેવાણુને રે, જીરે શી કરી કરણી તમે તેહ, પ્રભુને કેમ મુખીએ રે, છરે પહેલું તે ખુસરું આદરું રે,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org