________________
૩૨૦
પ્રેમ-પંક “આજ સાંજના મૅડમ મૌ૦ દ ગીશને જોવા ગયાં હતાં. આ બાજુએ બધું બરાબર ચાલે છે, તમારી બાજુએ બધું ચાલે તે જોતા રહેજો. આ ચિઠ્ઠી બાળી નાખજો.”
ચિઠ્ઠીની પાતળી ગડી કરીને, તે બનતી સાવચેતીથી એક ઓસરી વટાવી, મેંશ્યોરના કર્મચારીઓના કમરાઓ તરફ વળી. એક બારણા પાસે ઊભી રહી તેણે બે ટકોરા અમુક રીતે મારીને, તે ચિઠ્ઠી બારણા નીચેથી અંદર સરકાવી દીધી.
પોતાના કમરામાં પાછી આવ્યા બાદ તેણે મૅડમની ઉપાડી લીધેલી બુરખા-પટ્ટી હાથમાં લીધી. તેણે જોયું કે ગાલ આગળનો તે પટ્ટીનો ભાગ ભીનો થઈ ગયો હતો – અર્થાત્ મૅડમનાં આંસુથી! પણ પછી બીજી જગાએ તે પટ્ટી ભીની જ નહિ પણ લાલ થઈ ગયેલી હતી – અર્થાત્ દ ગીશના લોહીથી ! તરત તે બોલી ઊઠી –“આ બુરખાપટ્ટી હવે હું કદી મૅડમને પાછી ન આપું – આ તો હવે બહુ કીમતી બની ગઈ છે!”
४७
કોલ અને કરાર બીજે દિવસે રાજદરબાર ઉત્સવ-સમારંભો પરવારીને ફોતેબ્લોથી પાછો પૅરીસ ફરવા લાગ્યો.
રાજા પોતાની રાણી તથા રાણી માતા સાથે એક ઘોડાગાડીમાં હતો; મેડમ સાથે મેંગ્લોર બીજી ગાડીમાં હતા અને પછી એક એક ગાડીમાં બબ્બે તહેનાતી બાનુઓનો રસાલો ગડગડાટ કરતો પાછળ આવતો હતો.
ગરમી લાગતાં મૅડમ સૌથી પહેલાં પોકાર કરી બેઠી. જવાબમાં મેંશ્યોર જાણે પોતે ગરમીથી બેભાન બનવા માંડયા હોય તેમ ગાડીમાં વધુ લાંબા થયા. મૅડમ પોતાની મીઠાશભરી રીત મુજબ જરા હસીને
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
