________________
૪૬ બે મુલાકાતી બાનુઓ
માનિકોએ મકાનમાં જઈ, ઊંધેલી નર્સને ઉઠાડીને બીજા ઓરડામાં કાઢી; અને પછી દ ગીશને જગાડીને ખબર કહેવા કે નહિ તે વિચારતો જ હતો તેવામાં તો રેશમી વસ્ત્રોનો સળવળાટ નજીકમાં જ સાંભળતાં, તે એકદમ ઓરડાની બહાર નીકળી ગયો.
બે બાનુઓ અંદર પેઠી; પણ એકે બીજીને બારણા આગળ જ આડું જોઈને ઊભા રહેવા નિશાની કરી. અને પછી પોતે પથારીની આસપાસના પડદા ઊંચા કરી, અંદર નજર કરી, તો ફીકા ચહેરાવાળો કાઉંટ દ ગીશ મડદાની પેઠે સૂતેલો હતો.
મેડમને દ ગીશની હાલત જોઈ કમકમાં આવ્યાં, અને તે મહાપરાણે કંઠમાં આવેલી ચીસ અને ડૂસકું બંનેને દબાવી રહી. તેણે તરત તેનો હાથ હાથમાં લીધો, તો તે અગ્નિની જેમ તાવથી ધીકતો હતો. મેડમનો ઠંડો હાથ અડવાથી, કાઉંટે, બેહોશીમાંથી જાગ્યો હોય તેમ, આંખો ઉઘાડી. પણ તે આંખોમાં કોઈને ઓળખવાની કે ધારીને જોવાની કશી શક્તિ ન હતી, તે મેડમ તરત સમજી ગઈ.
મેડમે હવે પોતાની જોડીદારને નિશાની કરીને પાસે બોલાવી, એટલે તેણે આવીને કાઉંટને સંબોધીને કહ્યું, “મેંશ્યોર લ કાઉંટ, નામદાર મૅડમ એમ જાણવા ઇચ્છે છે કે, તમારા ઘાનું દુ:ખ કેમ છે, તથા તે આપને પીડાતા જોઈ, મારી મારફતે પોતાની હાર્દિક સહાનુભૂતિ વ્યક્ત કરવા ઈચ્છે છે.”
૩૧૮
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
