________________
પૉસનું બળ ઓછું થયું નથી! ૨૫૩ પાએક કલાક તે આખા મકાનમાં તેનું ભવ્ય ફર્નિચર જોતો જોતો આગળ ને આગળ વધતો ગયો. મકાનમાં જેટલા થાંભલા હતા તેટલા નોકરો હતા. આખા મકાનના છેવટના ભાગમાં એક દીવાલથી આંતરેલો જુદો ભાગ આવ્યો. તેમાં વૃક્ષો-વેલા-પૂતળાંની ભરમાર હતી. પૉસને આખા મકાનની છેક પાછળ આટલી બધી ચાળણીઓ બાદ રાખવામાં આવેલો જોઈ તેની નવાઈ વધતી ચાલી.
ત્યાંના દરવાજા ઉપરના પહેરેગીરને તેણે કહ્યું, “અંદર જઈ મેં લ બૅરન ૬ વાલેને ખબર આપો કે રાજાજીના બરકંદાજોના કપ્તાન મેં૦ લ શવાલિયેર દાર્તાનો મળવા છે.”
પૉર્થો ખબર મળતાં જ સામો આવ્યાં, પણ તેના મોં ઉપર કેવળ નવાઈ જ વ્યાપેલી હતી. તેણે તરત કહ્યું, “તમે અહીં કયાંથી?”
પણ ભાઈ, તમે જ અહીં જાણે કયાંક સંતાઈ ગયા હો તેમ કેમ ભરાઈ પેઠા છો?”
હા, હા, “પૉર્ટોસે જરા મૂંઝાઈને કહ્યું, “તમને નવાઈ લાગતી હશે ખરી કે, હું વળી મૉ૦ ફુકેના ઘરમાં કયાંથી, ખરું?”
વાહ, એમાં નવાઈ શી લાગવાની છે? મૅ૦ ફુકેને ઘણા મિત્રો છે, ખાસ કરીને હોશિયાર, ચાલાક અને બળવાન લોકોની તે ખાસ મિત્રતા રાખે છે.”
તમે મને બેલ-ઇલમાં મળ્યા જ હતા.”
“અને તેથી જ તમે મ0 ફુકેના મિત્ર છો, એ કલ્પવું કશું મુશ્કેલ ન જ કહેવાય!”
હા, હા, મને અમુક રીતની મૅ૦ ફુકેની ઓળખાણ છે,” પૉોંસ જરા તત-પપ કરતો બોલ્યો.
“વાહ ભાઈ, પૉસ, તમે મારી પ્રત્યે કેવું પરાયાપણું રાખો છો?”
કેવી રીતે?”
“તમે પોતે જ બેલ-ઇલ જેવી સુંદર અનોખી કિલ્લેબંધી બાંધી હતી છતાં મને તો તેવી વાત પણ કરી નહિ! રાજાજીએ તો મને એ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
